مناجات - هو الغافر الحکیم - يا أمتي والمزيّنة بطراز حبّي طوبى

مناجاة – من آثار حضرة بهاءالله – بشارة النور، ١٤٤ بديع، الصفحة ٤٣

هو الغافر الحکیم

یا امتی و المزیّنة بطراز حبّی طوبی لکِ و لامةٍ ادرکتْ ایّامی و اقبلتْ الی افقی و اجابتْ اذ ارتفعتْ ندائی و فازتْ بذکری اذ اعرضت عنّی امائی و شهدتْ بما نطق به لسانی و اقرّتْ بما نزل فی کتابی یا امتی محزون مباش از آنچه وارد شد در اوّل ورود سجن مهدی را فدا نمودیم لامرٍ ما اطلّع به الّا اللّه و آن غصن در ریعان جوانی جان نثار نمود و با کمال نشاط و انبساط قصد بساط دیگر نمود هر نفسی بمحبة الله عروج نماید دارای کلّ خیر بوده و هست اگر باثر قلم اعلی فائز شود این نعمتی است باقی و فضلی است ابدی الحمد للّه فائز شد بانچه شبه و مانند از برای او نیست امروز نظر بعدم استعداد اهل عالم مقام کلمة اللّه مستور است قسم بامواج بحر بیان رحمن که بکلمه یا امتی معادله نمی‌نماید آنچه الیوم دیده میشود چه مقدار از امرای ارض و ملکه‌های عالم بحسرت اصغای یا عبدی و یا امتی جان دادند و نشنیدند انصاری گوید الٓهی اگر یکبار گوئی بندهٴ من از عرش بگذرد و خندهٴ من و تو مکرّر باین کلمهٴ مبارکه فائز شدی مسرور باش حقّ جلّ جلاله امین است امانت خود را بروح و ریحان اخذ فرمود آنچه واقع شد بمقتضیات حکمت بالغه بوده ان اصبری انّ ربّک هو الصّبار العلیم الحکیم انه لا یضّیع اجر الصابرین جمیع اماء آن ارض را تکبیر میرسانیم و باستقامت امر مینمائیم