اشراقات

اشراقات – من آثار حضرت بهاءالله – کتاب اشراقات – صفحه 50 – 85

( 3 )

(اشراقات)

هذه صحیفة الله المهیمن القیوم

هو الله تعالی شأنه الحکمة و البیان

الحمد لله الذی تفرد بالعظمة و القدرة و الجمال و توحد بالعزة و القوة و الجلال و تقدس عن ان یدرکه الخیال او یذکر له نظیر و مثال قد اوضح صراطه المستقیم بافصح بیان و مقال انه هو الغنی المتعال فلما اراد الخلق البدیع فصل النقطة الظاهرة المشرقة من افق الارادة و انها دارت فی کل بیت علی کل هیئة الی ان بلغت منتهی المقام امرا من لدی الله مولی الانام و انها هی مرکز دآئرة الاسمآء و مختم ظهورات الحروف فی ملکوت الانشآء و بها برز ما دل علی السر الاکتم و الرمز المنمنم الظاهر الحاکی عن الاسم الاعظم فی الصحیفة النورآء و الورقة المقدسة المبارکة البیضآء فلما اتصلت بالحرف الثانی البارز فی اول المثانی دارت افلاک البیان و المعانی و سطع نور الله الابدی و تقبب علی وجه سمآء البرهان و صار منه النیران تبارک الرحمن الذی لا یشار باشارة و لا یعبر بعبارة و لا یعرف بالاذکار و لا یوصف بالآثار انه هو الآمر الوهاب فی المبدء و المآب و جعل لهما حفاظا و حراسا من جنود القدرة و الاقتدار انه هو المهیمن العزیز المختار

قد نزلت الخطبة مرتین کما نزل المثانی کرتین و الحمد لله الذی اظهر النقطة و فصل منها علم ما كان و ما یکون و جعلها منادیة باسمه و مبشرة بظهوره الاعظم الذی به ارتعدت فرآئص الامم و سطع النور من افق العالم انها هی النقطة التی جعلها الله بحر النور للمخلصین من عباده و کرة النار للمعرضین من خلقه و الملحدین من بریته الذین بدلوا نعمة الله کفرا و مآئدة السمآء نفاقا و قادوا اولیآئهم الی بئس القرار اولئک عباد اظهروا النفاق فی الآفاق و نقضوا المیثاق فی یوم فیه استوی هیکل القدم علی العرش الاعظم و نادی المناد من الشطر الایمن فی الوادی المقدس یا ملأ البیان اتقوا الرحمن هذا هو الذی ذکره محمد رسول الله و من قبله الروح و من قبله الکلیم و هذا نقطة البیان ینادی امام العرش و یقول تالله قد خلقتم لذکر هذا النبأ الاعظم و هذا الصراط الاقوم الذی کان مکنونا فی افئدة الانبیآء و مخزونا فی صدور الاصفیآء و مسطورا من القلم الاعلی فی الواح ربکم مالک الاسمآء قل موتوا بغیظکم یا اهل النفاق قد ظهر من لا یعزب عن علمه من شیء و اتی من افتر به ثغر العرفان و تزین ملکوت البیان و اقبل کل مقبل الی الله مالک الادیان و قام به کل قاعد و سرع کل سطیح الی الطور الایقان هذا یوم جعله الله نعمة للابرار و نقمة للاشرار و رحمة للمقبلین و غضبا للمنکرین و المعرضین انه ظهر بسلطان من عنده و انزل ما لا یعادله شیء فی ارضه و سمآئه اتقوا الرحمن یا ملأ البیان و لا ترتکبوا ما ارتکبه اولو الفرقان الذین ادعوا الایمان فی اللیالی و الایام فلما اتی مالک الانام اعرضوا و کفروا الی ان افتو علیه بظلم ناح به ام الکتاب فی المآب اذکروا ثم انظروا فی اعمالهم و اقوالهم و مراتبهم و مقاماتهم و ما ظهر منهم اذ تکلم مکلم الطور و نفخ فی الصور و انصعق من فی السموات و الارض الا عدة احرف الوجه یا ملأ البیان ضعوا اوهامکم و ظنونکم ثم انظروا بطرف الانصاف الی افق الظهور و ما ظهر من عنده و نزل من لدنه و ما ورد علیه من اعدآئه هو الذی قبل البلایا کلها لاظهار امره و اعلآء کلمته قد حبس مرة فی الطآء و اخری فی المیم ثم فی الطآء مرة اخری لامر الله فاطر السمآء و کان فیها تحت السلاسل و الاغلال شوقا لامر الله العزیز الفضال

یا ملأ البیان هل نسیتم وصایای و ما ظهر من قلمی و نطق به لسانی و هل بدلتم یقینی باوهامکم و سبیلی باهوائکم و هل نبذتم اصول الله و ذکره و ترکتم احکام الله و اوامره اتقوا الله دعوا الظنون لمظاهرها و الاوهام لمطالعها و الشکوک لمشارقها ثم اقبلوا بوجوه نورآء و صدور بیضآء الی افق اشرقت منه شمس الایقان امرا من لدی الله مالک الادیان

الحمد لله الذی جعل العصمة الکبری درعا لهیکل امره فی ملکوت الانشآء و ما قدر لاحد نصیبا من هذه الرتبة العلیا و المقام الاعلی انها طراز نسجته انامل القدرة لنفسه تعالی انه لا ینبغی لاحد الا لمن استوی علی عرش یفعل ما یشآء من اقر و اعترف بما رقم فی هذا الحین من القلم الأعلی انه من اهل التوحید و اصحاب التجرید فی کتاب الله مالک المبدء و المآب

و لما بلغ الکلام هذا المقام سطعت رآئحة العرفان و اشرق نیر التوحید من افق سمآء البیان طوبی لمن اجتذبه الندآء الی الذروة العلیا و الغایة القصوی و عرف من صریر قلمی الاعلی ما اراده رب الآخرة و الاولی ان الذی ما شرب من رحیقنا المختوم الذی فککنا ختمه باسمنا القیوم انه ما فاز بانوار التوحید و ما عرف المقصود من کتب الله رب الارض و السمآء و مالک الآخرة و الاولی و کان من المشرکین فی کتاب الله العلیم الخبیر

یا ایها السآئل الجلیل نشهد انک تمسکت بالصبر الجمیل فی ایام فیها منع القلم عن الجریان و اللسان عن البیان فی ذکر العصمة الکبری و الآیة العظمی التی سئلتها عن المظلوم لیکشف لک قناعها و غطآئها و یذکر سرها و امرها و مقامها و مقرها و شأنها و علوها و سموها لعمر الله لو نظهر لئالی البرهان المکنونة فی اصداف بحر العلم و الایقان و نخرج طلعات المعانی المستوره فی غرفات البیان فی جنة العرفان لترتفع ضوضآء العلمآء من کل الجهات و تری حزب الله بین انیاب الذئاب الذین کفروا بالله فی المبدء و المآب بذلک امسکنا القلم فی برهة طویلة من الزمان حکمة من لدی الرحمن و حفظا لاولیآئی من الذین بدلوا نعمة الله کفرا و احلوا قومهم دار البوار

یا ایها السآئل الناظر و الذی اجتذب الملأ الاعلی بکلمة العلیا ان لطیور ممالک ملکوتی و حمامات ریاض حکمتی تغردات و نغمات ما اطلع علیها الا الله مالک الملک و الجبروت و لو یظهر اقل من سم الابرة لیقول الظالمون ما لا قاله الاولون و یرتکبون ما لا ارتکبه احد فی الاعصار والقرون قد انکروا فضل الله و برهانه و حجة الله و آیاته ضلوا و اضلوا الناس و لا یشعرون یعبدون الأوهام و لا یعرفون قد اتخذ الظنون لانفسهم اربابا من دون الله و لا یفقهون نبذوا البحر الاعظم مسرعین الی الغدیر و لا یعلمون یتبعون اهوآئهم معرضین عن الله المهیمن القیوم قل تالله قد اتی الرحمن بقدرة و سلطان و به ارتعدت فرآئص الادیان و غن عندلیب البیان علی اعلی غصن العرفان قد ظهر من کان مکنونا فی العلم و مسطورا فی الکتاب قل هذا یوم فیه استوی مکلم الطور علی عرش الظهور و قام الناس لله رب العالمین و هذا یوم فیه حدثت الارض اخبارها و اظهرت کنوزها و البحار لئالیها و السدرة اثمارها و الشمس اشراقها و الاقمار انوارها و السمآء انجمها و الساعة اشراطها و القیمة سطوتها و الاقلام آثارها و الارواح اسرارها طوبی لمن عرفه و فاز به و ویل لمن انکره و اعرض عنه فاسئل الله ان یؤید عباده علی الرجوع انه هو التواب الغفور الرحیم

یا ایها المقبل الی الافق الاعلی و الشارب رحیقی المختوم من ایادی العطآء فاعلم للعصمة معان شتی و مقامات شتی ان الذی عصمه الله من الزلل یصدق علیه هذا الاسم فی مقام و کذلک من عصمه الله من الخطأ و العصیان و من الاعراض و الکفر و من الشرک و امثالها یطلق علی کل واحد من هؤلآء اسم العصمة و اما العصمة الکبری لمن کان مقامه مقدسا عن الاوامر و النواهی و منزها عن الخطأ و النسیان انه نور لا تعقبه الظلمة و صواب لا یعتریه الخطأ لو یحکم علی المآء حکم الخمر و علی السمآء حکم الارض و علی النور حکم النار حق لاریب فیه و لیس لاحد ان یعترض علیه او یقول لم و بم و الذی اعترض انه من المعرضین فی کتاب الله رب العالمین انه لا یسئل عما یفعل و کل عن کل یسئلون انه اتی من سمآء الغیب و معه رایة یفعل ما یشآء و جنود القدرة و الاختیار و لدونه ان یتمسک بما امربه من الشرآئع و الاحکام لو یتجاوز عنها علی قدر شعرة واحدة لیحبط عمله انظر ثم اذکر اذ اتی محمد رسول الله قال و قوله الحق و لله علی الناس حج البیت و کذلک الصلوة و الصوم و الاحکام التی اشرقت من افق کتاب الله مولی العالم و مربی الامم للکل ان یتبعوه فیما حکم به الله و الذی انکره کفر بالله و آیاته و رسله و کتبه انه لو یحکم علی الصواب حکم الخطأ و علی الکفر حکم الایمان حق من عنده هذا مقام لا یذکر و لا یوجد فیه الخطأ و العصیان انظر فی آیة المبارکة المنزلة التی وجب بها حج البیت علی الکل ان الذین قاموا بعده علی الامر وجب علیهم ان یعملوا ما امروا به فی الکتاب لیس لاحد ان یتجاوز عن حدود الله و سننه و الذی تجاوز انه من الخاطئین فی کتاب الله رب العرش العظیم

یا ایها الناظر الی افق الامر اعلم ارادة الله لم تکن محدودة بحدود العباد انه لا یمشی علی طرقهم للکل ان یتمسکوا بصراطه المستقیم انه لو یحکم علی الیمین حکم الیسار او علی الجنوب حکم الشمال حق لا ریب فیه انه محمود فی فعله و مطاع فی امره لیس له شریک فی حکمه و لا معین فی سلطانه یفعل ما یشآء و یحکم ما یرید ثم اعلم ما سویه مخلوق بکلمة من عنده لیس لهم حرکة و لا سکون الابامره و اذنه

یا ایها الطآئر فی هوآء المحبة و الوداد و الناظر الی انوار وجه ربک مالک الایجاد اشکر الله بما کشف لک ما کان مکنونا مستورا فی العلم لیعلم الکل انه ما اتخذ لنفسه فی العصمة الکبری شریکا و لا وزیرا انه هو مطلع الاوامر و الاحکام و مصدر العلم و العرفان و ما سویه مأمور محکوم و هو الحاکم الآمر العلیم الخبیر انک اذا اجتذبتک نفحات آیات الظهور و اخذک الکوثر الطهور من ایادی عطآء ربک مالک یوم النشور قل الهی الهی لک الحمد بما دللتنی الیک و هدیتنی الی افقک و اوضحت لی سبیلک و اظهرت لی دلیلک و جعلتنی مقبلا الیک اذ اعرض عنک اکثر عبادک من العلمآء و الفقهآء ثم الذین اتبعوهم من دون بینة من عندک و برهان من لدنک لک الفضل یا اله الاسمآء و لک الثنآء یا فاطر السمآء بما سقیتنی رحیقک المختوم باسمک القیوم و قربتنی الیک و عرفتنی مشرق بیانک و مطلع آیاتک و مصدر اوامرک و احکامک و منبع حکمتک و الطافک طوبی لارض فازت بقدومک و استقر علیها عرش عظمتک و تضوع فیها عرف قمیصک و عزتک و سلطانک و قدرتک و اقتدارک لا احب البصر الا لمشاهدة جمالک و لا ارید السمع الا لاصغآء ندآئک و آیاتک الهی الهی لا تحرم العیون عما خلقتها له و لا الوجوه عن التوجه الی افقک و القیام لدی باب عظمتک و الحضور امام عرشک و الخضوع لدی اشراقات انوار شمس فضلک ای رب انا الذی شهد قلبی و کبدی و جوارحی و لسان ظاهری و باطنی بوحدانیتک و فردانیتک و بانک انت الله لا اله الا انت قد خلقت الخلق لعرفانک و خدمة امرک لترتفع به مقاماتهم فی ارضک و ترتقی انفسهم بما انزلته فی زبرک و کتبک و الواحک فلما اظهرت نفسک و انزلت آیاتک اعرضوا عنک و کفروا بک و بما اظهرته بقدرتک و قوتک و قاموا علی ضرک و اطفآء نورک و اخماد نار سدرتک و بلغوا فی الظلم مقاما ارادوا سفک دمک و هتک حرمتک و کذلک من ربیته بایادی عنایتک و حفظته من شر طغاة خلقک و بغاة عبادک و کان ان یحرر آیاتک امام عرشک فآه آه عما ارتکب فی ایامک بحیث نقض عهدک و میثاقک و انکر آیاتک و قام علی الاعراض و ارتکب ما ناح به سکان ملکوتک فلما خاب فی نفسه و وجد رائحة الخسران صاح و قال ما تحیر به المقربون من اصفیائک و اهل خبآء مجدک ترانی یا الهی کالحوت المتبلبل علی التراب اغثنی ثم ارحمنی یا مستغاث و یا من فی قبضتک زمام الناس من الذکور و الاناث کلما اتفکر فی جریراتی العظمی و خطیئاتی الکبری یأخذنی الیأس من کل الجهات و کلما اتفکر فی بحر عطآئک و سمآء جودک و شمس فضلک اجد عرف الرجآء من الیمین و الیسار و الجنوب و الشمال کأن الاشیآء کلها تبشرنی بامطار سحاب سمآء رحمتک و عزتک یا سند المخلصین و مقصود المقربین شجعتنی مواهبک و الطافک و ظهورات فضلک و عنایتک و الا ما للمفقود ان یذکر من اظهر الوجود بکلمة من عنده و ما للمعدوم ان یصف من ثبت بالبرهان انه لا یوصف بالاوصاف و لا یذکر بالاذکار لم یزل کان مقدسا عن ادراک خلقه و منزها عن عرفان عباده ای رب تری المیت امام وجهک لا تجعله محروما من کأس الحیوان بجودک و کرمک و العلیل تلقآء عرشک لا تمنعه عن بحر شفآئک اسئلک ان تؤیدنی فی کل الاحوال علی ذکرک و ثنآئک و خدمة امرک بعد علمی بان ما یظهر من العبد محدود بحدود نفسه و لا یلیق لحضرتک و لا ینبغی لبساط عزک و عظمتک و عزتک لو لا ثنآئک لا ینفعنی لسانی و لو لا خدمتک لا ینفعنی وجودی و لا احب البصر الا لمشاهدة انوار افقک الاعلی و لا ارید السمع الا لاصغآء ندائک الاحلی آه آه لم ادر یا الهی و سندی و رجآئی هل قدرت لی ما تقر به عینی و ینشرح به صدری و یفرح به قلبی او قضآئک المبرم منعنی عن الحضور امام عرشک یا مالک القدم و سلطان الامم و عزتک و سلطانک و عظمتک و اقتدارک قد اماتتنی ظلمة البعد این نور قربک یا مقصود العارفین و اهلکتنی سطوة الهجر این ضیآء وصالک یا محبوب المخلصین تری یا الهی ما ورد علی فی سبیلک من الذین انکروا حقک و نقضوا میثاقک و جادلوا بآیاتک و کفروا بنعمتک بعد ظهورها و کلمتک بعد انزالها و بحجتک بعد اکمالها ای رب یشهد لسان لسانی و قلب قلبی و روح روحی و ظاهری و باطنی بوحدانیتک و فردانیتک و بقدرتک و اقتدارک و عظمتک و سلطانک و بعزتک و رفعتک و اختیارک و بانک انت الله لا اله الا انت لم تزل کنت کنزا مخفیا عن الابصار و الادراک و لا تزال تکون بمثل ما کنت فی ازل الا زال لا تضعفک قوة العالم و لا یخوفک اقتدار الامم انت الذی فتحت باب العلم علی وجه عبادک لعرفان مشرق وحیک و مطلع آیاتک و سمآء ظهورک و شمس جمالک و وعدت من علی الارض فی کتبک و زبرک وصحفک بظهور نفسک و کشف سبحات الجلال عن وجهک کما اخبرت به حبیبک الذی به اشرق نیر الامر من افق الحجاز و سطع نور الحقیقة بین العباد بقولک یوم یقوم الناس لرب العالمین و من قبله بشرت الکلیم ان اخرج القوم من الظلمات الی النور و ذکرهم بایام الله و اخبرت به الروح و انبیآئک و رسلک من قبل و من بعد لو یظهر من خزآئن قلمک الاعلی ما انزلته فی ذکر هذا الذکر الاعظم و نبأک العظیم لینصعق اهل مدآئن العلم و العرفان الا من انقذته باقتدارک و حفظته بجودک و فضلک اشهد انک وفیت بعهدک و اظهرت الذی بشرت بظهوره انبیآئک و اصفیآئک و عبادک انه اتی من افق العزة و الاقتدار برایات آیاتک و اعلام بیناتک و قام امام الوجوه بقوتک و قدرتک و دعا الکل الی الذروة العلیا و الافق الاعلی بحیث ما منعه ظلم العلمآء و سطوة الامرآء قام بالاستقامة الکبری و نطق باعلی الندآء قد اتی الوهاب راکبا علی السحاب اقبلوا یا اهل الارض بوجوه بیضآء و قلوب نورآء طوبی لمن فاز بلقائک و شرب رحیق الوصال من ایادی عطآئک و وجد عرف آیاتک و نطق بثنائک و طارفی هوآئک و اخذه جذب بیانک و ادخله فی الفردوس الاعلی مقام المکاشفة و المشاهدة امام عرش عظمتک ای رب اسئلک بالعصمة الکبری التی جعلتها افقا لظهورک و بکلمتک العلیا التی بها خلقت الخلق و اظهرت الامر و بهذا الاسم الذی به ناحت الاسمآء و ارتعدت فرآئص العرفآء ان تجعلنی منقطعا عن دونک بحیث لا اتحرک الا بارادتک و لا اتکلم الا بمشیتک و لا اسمع الا ذکرک و ثنائک لک الحمد یا الهی و لک الشکر یا رجآئی بما اوضحت لی صراطک المستقیم و اظهرت لی نبأک العظیم و ایدتنی علی الاقبال الی مشرق وحیک و مصدر امرک بعد اعراض عبادک و خلقک اسئلک یا مالک ملکوت البقآء بصریر قلمک الاعلی و بالنار المشتعلة الناطقة فی الشجرة الخضرآء و بالسفینة التی جعلتها مخصوصة لاهل البهآء ان تجعلنی مستقیما علی حبک و راضیا بما قدرت لی فی کتابک و قآئما علی خدمتک و خدمة اولیائک ثم اید عبادک یا الهی علی ما یرتفع به امرک و علی عمل ما انزلته فی کتابک انک انت المقتدر المهیمن علی ما تشآء و فی قبضتک زمام الاشیآء لا اله الا انت المقتدر العلیم الحکیم

یا ایها الجلیل قد اریناک البحر و امواجه و الشمس و اشراقها و السمآء و انجمها و الاصداف و لئالیها اشکر الله بهذا الفضل الاعظم و الکرم الذی احاط علی العالم یا ایها المتوجه الی انوار الوجه قد احاطت الاوهام علی سکان الارض و منعتهم عن التوجه الی افق الیقین و اشراقه و ظهوراته و انواره بالظنون منعوا عن القیوم یتکلمون باهوآئهم و لا یشعرون منهم من قال هل الآیات نزلت قل ای و رب السموات و هل اتت الساعة بل قضت و مظهر البینات قد جآئت الحاقة و اتی الحق بالحجة و البرهان قد برزت الساهرة و البریة فی وجل و اضطراب قداتت الزلازل و ناحت القبآئل من خشیة الله المقتدر الجبار قل الصاخة صاحت و الیوم لله الواحد المختار و قال هل الطامة تمت قل ای و رب الارباب و هل القیمة قامت بل القیوم بملکوت الآیات و هل تری الناس صرعی بلی و ربی الاعلی الابهی و هل انقعرت الاعجاز بل نسفت الجبال و مالک الصفات قال این الجنة و النار قل الاولی لقآئی و الاخری نفسک یا ایها المشرک المرتاب قال انا ما نری المیزان قل ای و ربی الرحمن لا یراه الا اولو الابصار قال هل سقطت النجوم قل ای اذ کان القیوم فی ارض السر فاعتبروا یا اولی الانظار قد ظهرت العلامات کلها اذ اخرجنا ید القدرة من جیب العظمة و الاقتدار قد نادی المناد اذ اتی المیعاد و انصعق الطوریون فی تیه الوقوف من سطوة ربک مالک الایجاد یقول الناقور هل نفخ فی الصور قل بلی و سلطان الظهور اذ استقر علی عرش اسمه الرحمن قد اضآء الدیجور من فجر رحمة ربک مطلع الانوار قد مرت نسمة الرحمن و اهتزت الارواح فی قبور الابدان کذلک قضی الامر من لدی الله العزیز المنان قال الذین کفروا متی انفطرت السمآء قل اذ کنتم فی اجداث الغفلة و الضلال من المشرکین من یمسح عینیه و ینظر الیمین و الشمال قل قد عمیت لیس لک الیوم من ملاذ منهم من قال هل حشرت النفوس قل ای و ربی اذ کنت فی مهاد الاوهام منهم من قال هل نزل الکتاب بالفطرة قل انها فی الحیرة اتقوا یا اولی الالباب و منهم من قال احشرت اعمی قل بلی و راکب السحاب قد تزینت الجنة باوراد المعانی و سعر السعیر من نار الفجار قل قد اشرق النور من افق الظهور و اضآئت الآفاق اذ اتی مالک یوم المیثاق قد خسر الذین ارتابوا و ربح من اقبل بنور الیقین الی مطلع الایقان طوبی لک یا ایها الناظر بما نزل لک هذا اللوح الذی منه تطیر الارواح احفظه ثم اقرئه لعمری انه باب رحمة ربک طوبی لمن یقرئه فی العشی و الاشراق انا سمعنا ذکرک فی هذا الامر الذی منه اندک جبل العلم و زلت الاقدام البهآء علی اهل البهآء الذین اقبلوا الی العزیز الوهاب قد انتهی اللوح و ما انتهی البیان اصبران ربک هو الصبار هذه آیات انزلناها من قبل و ارسلناها الیک لتعرف ما نطقت به الالسنة الکذبة اذ اتی الله بقدرة و سلطان قد تزعزع بنیان الظنون و انفطرت سمآء الاوهام و القوم فی مریة و شقاق قد انکروا حجة الله و برهانه بعد اذ اتی من افق الاقتدار بملکوت الآیات ترکوا ما امروا به و ارتکبوا ما منعوا عنه فی الکتاب وضعوا الههم اخذوا اهوآئهم الا انهم فی غفلة و ضلال یقرؤن الآیات و ینکرونها یرون البینات یعرضون عنها الا انهم فی ریب عجاب انا وصینا اولیآئنا بتقوی الله الذی کان مطلع الاعمال و الاخلاق انه قآئد جنود العدل فی مدینة البهآء طوبی لمن دخل فی ظل رایته النورآء و تمسک به انه من اصحاب السفینة الحمرآء التی نزل ذکرها فی قیوم الاسمآء قل یا حزب الله زینوا هیاکلکم بطراز الامانة و الدیانة ثم انصروا ربکم بجنود الاعمال و الاخلاق انا منعناکم عن الفساد و الجدال فی کتبی و صحفی وزبری و الواحی و ما اردنا بذلک الا علوکم و سموکم تشهد بذلک السمآء و انجمها و الشمس و اشراقها و الاشجار و اوراقها و البحار و امواجها و الارض و کنوزها نسئل الله ان یمد اولیآئه و یؤیدهم علی ما ینبغی لهم فی هذا المقام المبارک العزیز البدیع و نسئله ان یوفق من حولی علی عمل ما امروا به من قلمی الاعلی

یا جلیل علیک بهآئی و عنایتی انا امرنا العباد بالمعروف وهم عملوا ما ناح به قلبی و قلمی اسمع ما نزل من سمآء مشیتی و ملکوت ارادتی لیس حزنی سجنی و ما ورد علی من اعدآئی بل من الذین ینسبون انفسهم الی نفسی و یرتکبون ما تصعد به زفراتی و تنزل عبراتی قد نصحناهم بعبارات شتی فی الواح شتی نسئل الله ان یوفقهم و یقربهم و یؤیدهم علی ما تطمئن به القلوب و تستریح به النفوس و یمنعهم عما لا ینبغی لایامه قل یا اولیآئی فی بلادی اسمعوا نصح من ینصحکم لوجه الله انه خلقکم و اظهر لکم ما یرفعکم و ینفعکم و علمکم صراطه المستقیم و نبأه العظیم

یا جلیل وص العباد بتقوی الله تالله هو القآئد الاول فی عساکر ربک و جنوده الاخلاق المرضیة و الاعمال الطیبة و بها فتحت فی الاعصار و القرون مدآئن الافئدة و القلوب و نصبت رایات النصر و الظفر علی اعلی الاعلام انا نذکر لک الامانة و مقامها عند الله ربک رب العرش العظیم انا قصدنا یوما من الایام جزیرتنا الخضرآء و لما وردنا راینا انهارها جاریة و اشجارها ملتفة و کانت الشمس تلعب فی خلال الاشجار توجهنا الی الیمین راینا ما لا یتحرک القلم علی ذکره و ذکرما شهدت عین مولی الوری فی ذاک المقام الالطف الاشرف المبارک الاعلی ثم اقبلنا الی الیسار شاهدنا طلعة من طلعات الفردوس الاعلی قآئمة علی عمود من النور و نادت باعلی الندآء یا ملأ الارض و السمآء انظروا جمالی و نوری و ظهوری و اشراقی تالله الحق انا الامانة و ظهورها و حسنها و اجر لمن تمسک بها و عرف شأنها و مقامها و تشبث بذیلها انا الزینة الکبری لاهل البهآء و طراز العز لمن فی ملکوت الانشآء و انا السبب الاعظم لثروة العالم و افق الاطمینان لاهل الامکان کذلک انزلنا لک ما یقرب العباد الی مالک الایجاد

قلم اعلی از لغت فصحابلغت نوراء توجه نمود لیعرف الجلیل عنایة ربه الجمیل و یکون من الشاکرین

یا ایها الناظر الی الافق الاعلی ندا بلند است و قوه سامعه قلیل بل مفقود اینمظلوم در فم ثعبان اولیای الهی را ذکر مینماید این ایام وارد شد آنچه که سبب جزع و فزع ملأ اعلی گشت ظلم عالم و ضر امم مالک قدم را از ذکر منع ننمود و از اراده اش باز نداشت نفوسیکه سالها خلف حجاب مستور چون افق امر را منیر و کلمة الله را نافذ مشاهده نمودند بیرون دویدند با سیوف بغضا و وارد آوردند آنچه را که قلم از ذکرش عاجز و لسان از بیانش قاصر منصفین شاهد و گواه که از اول امر اینمظلوم امام وجوه ملوک و مملوک و علما و امرا من غیر ستر و حجاب قیام نمود و باعلی الندآء کل را بصراط مستقیم دعوت فرمود ناصری جز قلمش نبود و معینی جزنفسش نه نفوسیکه از اصل امر بیخبر و غافلند بر اعراض قیام کردند ایشانند ناعقین الذین ذکرهم الله فی الزبر و الالواح و اخبر عباده بانتشارهم وضوضآئهم و اغوآئهم طوبی از برای نفوسیکه من فی العالم را تلقاء ذکر مالک قدم معدوم و مفقود مشاهده نمایند و بعروه محکم الهی تمسک جویند تمسکی که شبهات و اشارات و اسیاف و مدافع ایشان را منع ننماید و محروم نسازد طوبی للراسخین و طوبی للثابتین

قلم اعلی نظر باستدعای انجناب مراتب و مقامات عصمت کبری را ذکر نمود و مقصود انکه کل بیقین مبین بدانند که خاتم انبیاء روح ما سویه فداه در مقام خود شبه و مثل و شریک نداشته اولیاء صلوات الله علیهم بکلمه او خلق شده‌اند ایشان بعد از او اعلم و افضل عباد بوده اند و در منتهی رتبه عبودیت قائم تقدیس ذات الهی از شبه و مثل و تنزیه کینونتش از شریک و شبیه بانحضرت ثابت و ظاهر اینست مقام توحید حقیقی و تفرید معنوی و حزب قبل از اینمقام کما هو حقه محروم و ممنوع حضرت نقطه روح ما سویه فداه میفرماید اگر حضرت خاتم بکلمه ولایت نطق نمیفرمود ولایت خلق نمیشد حزب قبل مشرک بوده‌اند و خود را موحد میشمردند اجهل عباد بودند و خود را افضل میدانستند از جزای آن نفوس غافله در یوم جزا عقاید و مراتب و مقامات ایشان نزد هر بصیر و هر خبیری واضح و معلوم گشت از حق بطلب عباد این ظهور را از ظنون و اوهام حزب قبل حفظ فرماید و از اشراقات انوار آفتاب توحید حقیقی محروم نسازد یا جلیل مظلوم عالم میفرماید نیر عدل مستور آفتاب انصاف خلف سحاب مقام حارس و حافظ سارق قائم مکان امین خائن جالس در سنه قبل ظالمی بر دست حکومت این مدینه جالس در هر حین ازو ضری وارد لعمر الله عمل نمود آنچه را که سبب فزع اکبر بود و لکن قلم اعلی را ظلم عالم منع ننموده و نمینماید محض فضل و رحمت مخصوص امرا و وزرای ارض مرقوم داشتیم آنچه را که سبب حفظ و حراست و امن و امان است که شاید عباد از شر ظالمین محفوظ مانند انه هو الحافظ الناصر المعین

رجال بیت عدل الهی باید در لیالی و ایام بانچه از افق سماء قلم اعلی در تربیت عباد و تعمیر بلاد و حفظ نفوس و صیانت ناموس اشراق نموده ناظر باشند

اشراق اول چون آفتاب حکمت از افق سماء سیاست طلوع نمود باین کلمه علیا نطق فرمود اهل ثروت و اصحاب عزت و قدرت باید حرمت دین را باحسن ما یمکن فی الابداع ملاحظه نمایند دین نوری است مبین و حصنی است متین از برای حفظ و آسایش اهل عالم چه که خشیة الله ناس را بمعروف امر و از منکر نهی نماید اگر سراج دین مستور ماند هرج و مرج راه یابد نیر عدل و انصاف و آفتاب امن و اطمینان از نور باز مانند هر آگاهی بر آنچه ذکرشد گواهی داده ومیدهد

اشراق دوم جمیع را بصلح اکبر که سبب اعظم است از برای حفظ بشر امر نمودیم سلاطین آفاق باید باتفاق باین امر که سبب بزرگست از برای راحت و حفظ عالم تمسک فرمایند ایشانند مشارق قدرت و مطالع اقتدار الهی از حق میطلبیم تأیید فرماید بر آنچه که سبب آسایش عباد است شرحی در این باب از قبل از قلم اعلی جاری و نازل طوبی للعاملین

اشراق سیم اجرای حدود است چه که سبب اول است از برای حیات عالم آسمان حکمت الهی بدو نیر روشن و منیر مشورت و شفقت و خیمه نظم عالم بدو ستون قائم و برپا مجازات و مکافات

اشراق چهارم جنود منصوره دراین ظهور اعمال و اخلاق پسندیده است و قائد و سردار این جنود تقوی الله بوده اوست دارای کل و حاکم بر کل

اشراق پنجم معرفت دول بر احوال مأمورین و اعطاء مناصب باندازه و مقدار التفات باین فقره بر هر رئیس و سلطانی لازم و واجب شاید خائن مقام امین را غصب ننماید و ناهب مقر حارسرا در سجن اعظم بعضی از مأمورین که از قبل و بعد آمده‌اند لله الحمد بطراز عدل مزین و بعضی نعوذ بالله از حق میطلبیم کل را هدایت فرماید شاید از اثمار سدره امانت و دیانت محروم نمانند و از انوار آفتاب عدل و انصاف ممنوع نشوند

اشراق ششم اتحاد و اتفاق عباد است لا زال باتفاق آفاق عالم بنور امر منور و سبب اعظم دانستن خط و گفتار یکدیگر است از قبل در الواح امر نمودیم امنای بیت عدل یک لسان از السن موجوده و یا لسانی بدیع و یک خط از خطوط اختیار نمایند و در مدارس عالم اطفال را بان تعلیم دهند تا عالم یک وطن و یکقطعه مشاهده شود ابهی ثمره شجره دانش اینکلمه علیا است همه بار یکدارید و برگ یکشاخسار لیس الفخر لمن یحب الوطن بل لمن یحب العالم از قبل در اینمقام نازلشد آنچه که سبب عمار عالم و اتحاد امم است طوبی للفآئزین و طوبی للعاملین

اشراق هفتم قلم اعلی کل را وصیت میفرماید بتعلیم و تربیت اطفال و این آیات در اینمقام در کتاب اقدس در اول ورود سجن از سمآء مشیت الهی نازل کتب علی کل اب تربیة ابنه و بنته بالعلم و الخط و دونهما عما حدد فی اللوح و الذی ترک ما امر به فللامنآء ان یاخذوا منه ما یکون لازما لتربیتهما ان کان غنیا و الا یرجع الی بیت العدل انا جعلناه مأوی للفقرآء و المساکین ان الذی ربی ابنه اوابنا من الابنآء کانه ربی احد ابنائی علیه بهآئی و عنایتی و رحمتی التی سبقت العالمین

اشراق هشتم اینفقره از قلم اعلی دراین حین مسطور و از کتاب اقدس محسوب امور ملت معلق است برجال بیت عدل الهی ایشانند امنآء الله بین عباده و مطالع الامر فی بلاده یا حزب الله مربی عالم عدل است چه که دارای دو رکن است مجازات و مکافات و این دو رکن دو چشمه‌اند از برای حیات اهل عالم چونکه هر روز را امری و هر حین را حکمتی مقتضی لذا امور به بیت عدل راجع تا آنچه را مصلحت وقت دانند معمول دارند نفوسیکه لوجه الله بر خدمت امر قیام نمایند ایشان ملهمند بالها مات غیبی الهی بر کل اطاعت لازم امور سیاسیه کل راجعست ببیت عدل و عبادات بما انزله الله فی الکتاب یا اهل بها شما مشارق محبت و مطالع عنایت الهی بوده و هستید لسان را بسب و لعن احدی میالائید و چشم را از آنچه لایق نیست حفظ نمائید آنچه را دارائید بنمائید اگرمقبول افتاد مقصود حاصل و الا تعرض باطل ذروه بنفسه مقبلین الی الله المهیمن القیوم سبب حزن مشوید تا چه رسد بفساد و نزاع امید هست در ظل سدره عنایت الهی تربیت شوید و بما اراده الله عامل گردید همه اوراق یکشجرید و قطرهای یک بحر

اشراق نهم دین الله و مذهب الله محض اتحاد و اتفاق اهل عالم از سمآء مشیت مالک قدم نازل گشته و ظاهر شده آنرا علت اختلاف و نفاق مکنید سبب اعظم و علت کبری از برای ظهور و اشراق نیر اتحاد دین الهی و شریعه ربانی بوده و نمو عالم و تربیت امم و اطمینان عباد و راحت من فی البلاد از اصول و احکام الهی اوست سبب اعظم از برای این عطیه کبری کأس زندگانی بخشد و حیات باقیه عطافرماید و نعمت سرمدیه مبذول دارد رؤسای ارض مخصوص امنای بیت عدل الهی در صیانت اینمقام و علو و حفظ ان جهد بلیغ مبذول دارند و همچنین آنچه لازمست تفحص در احوال رعیت و اطلاع بر اعمال و امور هر حزبی از احزاب از مظاهر قدرت الهی یعنی ملوک و رؤسا میطلبم که همت نمایند شاید اختلاف از میان بر خیزد و آفاق بنور اتفاق منور شود باید کل بآنچه از قلم اعلی جاری شده تمسک نمایند و عمل کنند حق شاهد و ذرات کائنات گواه که آنچه سبب علو و سمو و تربیت و حفظ و تهذیب اهل ارض است ذکر نمودیم و از قلم اعلی در زبر و الواح نازل از حق میطلبیم عباد را تأیید فرماید آنچه اینمظلوم از کل طلب مینماید عدل و انصافست باصغا اکتفا ننمایند در آنچه از اینمظلوم ظاهر شده تفکر کنند قسم بآفتاب بیان که از افق سماء ملکوت رحمن اشراق نموده اگر مبینی مشاهده میشد و یا ناطقی خود را محل شماتت و استهزاء و مفتریات عباد نمینمودیم حین ورود عراق امر الله مخمود و نفحات وحی مقطوع اکثری پژمرده بل مرده مشاهده گشتند لذا در صور مرة اخری دمیده شد و اینکلمه مبارکه از لسان عظمت جاری نفخنا فی الصور مرة اخری آفاق را از نفحات وحی و الهام زنده نمودیم حال از خلف هر حجابی نفوسی بقصد مظلوم بیرون دویده‌اند این نعمت کبری را منع کردند و انکار نمودند ای اهل انصاف اگر این امر انکار شود کدام امر در ارض قابل اثبات است و یا لایق اقرار معرضین در صدد جمع آیات این ظهور بر آمده‌اند و نزد هر که یافته‌اند باظهار محبت اخذ کرده‌اند و نزد هر مذهبی از مذاهب خود را از آن مذهب میشمرند قل موتوا بغیظکم انه اتی بامر لا ینکره ذو بصر و ذو سمع و ذو درایة و ذو عدل و ذو انصاف یشهد بذلک قلم القدم فی هذا الحین المبین

یا جلیل علیک بهآئی اولیای حق را باعمال امر مینمائیم شاید موفق شوند و بانچه از سماء امر نازل شده عمل نمایند نفع بیان رحمن بنفوس عامله راجع نسئل الله ان یؤیدهم علی ما یحب و یرضی و یوفقهم علی العدل و الانصاف فی هذا الامر المبرم و یعرفهم آیاته و یهدیهم الی صراطه المستقیم حضرت مبشر روح ما سویه فداه احکامی نازل فرموده‌اند و لکن عالم امر معلق بود بقبول لذا اینمظلوم بعضیرا اجرا نمود و در کتاب اقدس بعبارات اخری نازل و در بعضی توقف نمودیم الامر بیده یفعل ما یشآء و یحکم ما یرید و هو العزیز الحمید و بعضی از احکام هم بدعا نازل طوبی للفآئزین و طوبی للعاملین باید حزب الله جهد بلیغ مبذول دارند که شاید نار ضغینه و بغضا که در صدور احزاب مکنونست بکوثر بیان و نصایح مقصود عالمیان ساکن شود و اشجار وجود باثمار بدیعه منیعه مزین گردد انه هو الناصح المشفق الکریم

البهآء اللائح المشرق من افق سمآء العطآء علیکم یا اهل البهآء و علی کل ثابت مستقیم و کل راسخ علیم اینکه سؤآل از منافع و ربح ذهب و فضه شده بود چند سنه قبل مخصوص اسم الله زین المقربین علیه بهاء الله الابهی این بیان از ملکوت رحمن ظاهر قوله تعالی اکثری از ناس محتاج باینفقره مشاهده میشوند چه اگر ربحی در میان نباشد امور معطل و معوق خواهد ماند نفسیکه موفق شود با همجنس خود و یا هموطن خود و یا برادر خود مدارا نماید و یا مراعات کند یعنی بدادن قرض الحسن کمیاب است لذا فضلا علی العباد ربا را مثل معاملات دیگر که مابین ناس متداولست قرار فرمودیم یعنی ربح نقود از این حین که این حکم مبین از سمآء مشیت نازل شد حلال و طیب و طاهر است تا اهل ارض بکمال روح و ریحان و فرح و انبساط بذکر محبوب عالمیان مشغول باشند انه یحکم کیف یشآء و احل الربا کما حرمه من قبل فی قبضته ملکوت الامر یفعل و یامر و هو الآمر العلیم یا زین المقربین اشکر ربک بهذا الفضل المبین علمای ایران اکثری بصد هزار حیله و خدعه با کل ربا مشغول بودند و لکن ظاهر آنرا بگمان خود بطراز حلیت آراسته مینمودند یلعبون باوامر الله و احکامه و لا یشعرون و لکن باید این امر باعتدال و انصاف و اقعشود قلم اعلی در تحدید آن توقف نموده حکمة " من عنده و وسعة " لعباده و نوصی اولیآء الله بالعدل و الانصاف و ما یظهر به رحمة احبائه و شفقتهم بینهم انه هو الناصح المشفق الکریم انشآء الله کل مؤید شوند بر آنچه از لسان حق جاری شده و اگر انچه ذکر شد عمل نمائید البته حق جل جلاله از سماء فضل ضعف انرا عطا میفرماید انه هو الفضال الغفور الرحیم الحمد لله العلی العظیم و لکن اجرای این امور برجال بیت عدل محول شده تا بمقتضیات وقت و حکمت عمل نمایند مجدد کل را وصیت مینمائیم بعدل و انصاف و محبت و رضا انهم اهل البهآء و اصحاب السفینة الحمرآء علیهم سلام الله مولی الاسمآء و فاطر السمآء