یا اَمَتِی طوبی از برای اُذُن تو چه که در ایّام الٓهی باصغاء کلمهٴ یا اَمَتِی فائز شده ، این نعمت اعظم نعمتهای الٓهی بوده و هست . فی الحقیقه در مقام اوّل و رتبهٴ اولی قوهٴ سامعه محض اصغاء کلمهٴ مبارکه موجود ، طوبی از برای نفسیکه آلایش دنیا و الوان آن او را از توجه منع ننمود و از تقرّب باز نداشت ، قُولی لَکَ الحَمدُ یا اِلٓهی بما اَسْمَعَتنِی نِدائَکَ وَ هَدَیتَنِی اِلی صِراطِکَ وَ سَقَیتَنِی کَوثَرَ حُبِّکَ ، اَسئَلُکَ بِکِتابِکَ المَکنُونِ الَّذِی ما اَطّلَعَ بِهِ اِلّا نَفسُکَ اَن تُقَدَّرَ لِاَمَتِکَ هذِهِ وَ اَمَتِکَ الاُخری خَیرَ الآخِرَةِ وَ الاولی ، اَیرَبِّ لا تَمْنَعْ اِمائَکَ عَن التَقَرُّبِ اِلی بَحرِ بَیانِکَ وَ اَلتَوَجُّهِ اِلی اُفُقِ ظُهُورِکَ ، اِنَّکَ اَنتَ الفَضّالُ الکَریمُ لا اِلهَ اِلّا اَنتَ الغَفُورُ الرَّحِیمُ .