یا ورقتی علیک بهائی و عنایتی امروز روز ظهور است و مکلّم طور بر عرش بیان مستوی طوبی از برای نفسیکه افسانه های علمای جاهل و اوهامات عباد غافل او را از افق اعلی منع ننمود و از کوثر عرفان که از قلم رحمن جاریست محروم نساخت حمد کن مقصود عالمیانرا که ترا تأئید فرمود بر اقبال و ایمان جمیع عالم منتظر یوم ظهور بودندو لکن در یوم اللّه احدیرا عملش نفع نبخشید اعمال سبب اضلال عباد شد اگر بارادهٴ الٓهی تمسّک مینمودند و بما فی الکتاب عامل البتّه در این یوم بدیع از بحر فضل و آفتاب عنایت محروم و ممنوع مشاهده نمیگشتند اشکری ربّک و قولی لک الحمد یا مقصودی و مقصود العالم و معبودی و معبود الامم بما ایّدتنی علی الاقبال اذ کان الرّجال فی سکر مبین اسئلک بالملأ الاعلی و اهل سرادق مجدک و خباء فضلک بان تقدّر لی ما قدّرته لامائک اللّائی نبدن ما سواک و اقبلن الی افقک الاعلی اذ ارتفع ندائک انّک انت المقتدر علی ما تشاء لا اله الّا انت المهیمن الغفور الکریم .