هو الظاهر بالعدل والناظر بالفضل يا أفناني عليك فضلي...

من آثار حضرة بهاءالله – لئالئ الحكمة، المجلد 3، لوح رقم (190)

هو الظّاهر بالعدل والنّاظر بالفضل

يا أَفْنانِيْ عَلَيْكَ فَضْلِيْ وَرَحْمَتِيْ وَعِنايَتِيْ، ارادهٴ مطلقه و مشيّت نافذهٴ حقّ جَلَّ جَلالُهُ خافيهٴ صدور را ظاهر فرمود تا كل مطلع تقديس و مشرق تنزيه را بدانند و آگاه شوند نفسيرا كه چهل سنه در ظلّ قباب رحمت عظمى حفظ نموديم بر تضييع امر الهی قيام نموده، نار ضغينه‌اش را فرات عالم ساكن ننمود، للهِ الْحَمْدُ نفوسيكه ادّعای معرفت و حقيقت مينمودند از ايشان ظاهر شد آنچه كه هر صاحب بصری گواهی داده و ميدهد بر ظلم و تعدّی و خيانت و كذب آن نفوس، مؤسّس اين تعدّيات و مفتريات شيخ محمّد يزدی و ساكن جزيره بوده، فی الحقيقه شقاوتی ظاهر شده كه شبه نداشته و ندارد، هر هنگام كه قاصدی قصد مقصد اقصی نمايد ذيل طاهرشرا بغبار مفتريات ميآلايند، چندی شهرت دادند كه ميرزا ابوالقاسم ناظر وجهی سرقت نموده و بعكّا رفته، و چندی قبل كه جناب افنان ح عَلَيْهِ بَهآئِيْ وَعِنايَتِيْ باين ارض توجّه نمودند از بعد سيّالهٴ برقيّه اخبار نمودند كه جناب مذكور مبلغ نود ليره و بعضی اوراق سرقت نموده و رفته، ديگر آنچه اختر از قبل و بعد نوشته آنجناب آگاهند، بالمرّه از عدل و انصاف و صدق و امانت محرومند، بارى يد قدرت ظاهر فرمود آنچه را كه مستور بود، از حق ميطلبيم اوليای خود را از همزات غافلين حفظ فرمايد، جناب اسم جود عَلَيْهِ بَهآئِيْ مكرّر ذكر شما را نموده محبّتش باغصان و افنان سدرهٴ مباركه بمثابهٴ آفتاب ظاهر و مشرق، لا تَحْزَنْ مِنْ شَيْءٍ سَوْفَ يَرْفَعُ اللهُ أَمْرَهُ وَيُعِزُّ أَوْلِيآئَهُ وَيَفْتَحُ عَلى وُجُوْهِهِمْ أَبْوابَ جُوْدِهِ وَعَطآئِهِ إِنَّهُ عَلى كُلِّشَيْءٍ قَدِيْرٌ، النُّوْرُ السّاطِعُ اللَّمِيْعُ عَلَيْكَ وَعَلى مَنْ مَعَكَ وَعَلى الَّذِيْنَ يَسْمَعُوْنَ قَوْلَكَ فِيْ نَبَإِ اللهِ الْعَظِيْمِ.