هو الناطق بالحق يا حيد قبل عليّ نداى إلهي را بگوش جان...

من آثار حضرة بهاءالله – لئالئ الحكمة، المجلد 3، لوح رقم (191)

هُو النّاطق بالحقّ

يا حَيْدَرُ قَبْلَ عَلِيٍّ ندای الهی را بگوش جان بشنو و لئآلی حكمتش را در صدف قلب مقرّ ده و از ابصار خائنين و سارقين باسم مالك يوم دين حفظش نما، صَدَقَ اللهُ رَبُّكَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِيْمِ، آنچه در عراق از قلم نيّر آفاق اشراق نمود كل ظاهر و از هر بلدی نعاق مرتفع، سبحان الله بحر علم الهی بكمال اوج ظاهر و موج بيان در هر حين امام وجوه هويدا از حق بطلب عباد خود را از اين فضل اكبر محروم نفرمايد، قُلْ إِلهِيْ إِلهِيْ نَفْسِيْ لِحُبِّكَ الْفِدآءُ وَرُوْحِيْ لِفَضْلِكَ الْفِدآءُ، عبادت در بيوت بخود مشغول و تو در سجن اعظم بذكر ايشان مشغول آيا اين فضلرا كدام قلم احصا نمايد و كدام ادراك بهوآء قربش رسد، هر حرفی از حروفات باب اعظم است از برای موحّدين و متوجّهين، لَعَمْرُ اللهِ اگر يك كلمه از كلماتش معانی مستورهٴ در خود را ظاهر فرمايد غافلين ارض طرًّا بكلمهٴ مباركهٴ تُبْنا إِلَيْكَ يا غَفّارَ الذُّنُوْبِ وَرَجِعْنا إِلَيْكَ يا سَتّارَ الْعُيُوْبِ ناطق گردند، كَذلِكَ أَظْهَرَ مِصْباحُ اللهِ نُوْرَهُ وَالْبَحْرُ الأَعْظَمُ مَوْجَهُ، طُوْبى لَكَ وَلِمَنْ وَفى بِمِيْثاقِ اللهِ رَبِّ الْعالَمِيْنَ.