در لوح سید یوسف اصفهانی نازل “نفوسیکه موفق شدهاند برضی الله و امره بعد از خروج ارواح از اجساد باجر اعمال در دار اخری فائز خواهند شد چه که آنچه در این دنیا مشهود است استعداد زیاده از این در او موجود نه اگر چه کل عوالم الهی طائف حول این عالم بوده و خواهد بود و لکن در هر عالمی از برای هر نفسی امری مقدر و مقرر”
و در لوح دیگر نازل : “یا ایها الشارب رحیق حبی و الطائر باجنحة الایقان فی هواء قربی در این مقام بیانات شتی مکرر از لسان مولی الوری در الواح نازل انبیاء و مرسلین عرفان این مقام را ستر نمودهاند لاجل حفظ عالم فی الحقیقة اگر نفسی در آنچه از قلم اعلی در این مقامات جاری شده تفکر نماید بیقین مبین میداند که مشعر ادراک آن عالم در این عالم گذارده نشده تا ادراک نماید و بر حقیقت عارف شود و لکن اینقدر ذکر میشود که ارواح مجرده که حین ارتقا منقطعا عن العالم و مطهرا من شبهات الامم عروج نمایند لعمر الله انوار و تجلیات آن ارواح سبب و علت ظهورات علوم و حکم و صنایع و مایه بقای آفرینش است فنا آنرا اخذ ننماید و شعور و ادراک و قدرت و قوت او خارج از احصاء عقول و ادراکست انوار آن ارواح مربی عالم و امم است اگر این مقام باسره کشف شود جمیع ارواح قصد صعود نمایند و عالم منقلب گردد”