قوله تعالی : " .. بعضی از صراط مستقیم حکمت که اس اساس مدنیت الٓهیه است انحراف جستهاند مثلا رضیع را بجای لبن لحم میدهند و مریض را بجای تریاق زهر بگو ای متوجهان افق هدایت شما اطبای معنوی و حکمای حقیقی هستید باید بمقتضای اوقات و ایام و نفوس ناظر باشید نفسیکه از ذکر ولایت مضطرب میشود چگونه قابل حمل ذکر الوهیت است نفوسیکه خود را از اقویا و علمای اهل بیان میدانستند از ذکر الوهیت منصعق گشتند تا چه رسد بنفوسی که در کور فرقان تربیت شدهاند و در دست علمای اوهام قرنها مبتلی بودهاند حبههای حکمت ربانیه را در اراضی جرزه ضایع ننمائید باندازهٴ هر نفسی تکلم کنید کلشئ عنده بمقدار باید طفل طلب را بلبن اخلاق مرضیه و اعمال طیبه تربیت نمائید و بعد بفواکه طیبه ولایت و امثال آن تا بحد رشد و بلوغ رسد در اینوقت اگر باطعمهٴ اذکار الوهیت و ربوبیت مرزوق شود بأسی نخواهد بود این بس واضح است که هر نفسی طالب عرفان حق بوده و خواهد بود و سبب اعراض و اعتراض و غفلت و جهالت اوهامی بوده که از قبل بآن تربیت یافتهاند و خرق این اوهام بسیار مشکل است مگر بتدابیر انفس مقدسه کامله رحمت حق سبقت داشته چنانچه مشاهده میشود ذات مقدسش در کمال رأفت و رحمت و شفقت با عباد سلوک میفرماید کل باید بر اثر قدم او مشی نمایند و بقدر طلب ذکر مطلوب کنند و بمقدار عطش صافی کوثر عرفانرا مبذول دارند انا خلقنا النفوس اطوارا . " انتهی