از حضرت بهاءالله در لوح بسيط الحقيقه است. قوله الابهی: "کلّ ما ذکر او يذکر يرجع الی الذکر الاوّل چه که حقّ جلّ و عزّ غيب منيع لا يدرک است در اين مقام کان و يکون مقدّسا عن الاذکار و الاسماء و منزّها عمّا يدرکه بعد از حصول شرائط مفصّل و يک يک بر همان طريق قضا دانستند. اهل الانشاء السبيل مسدود و الطّلب مردود لذا آنچه از اذکار بديعه و اوصاف منيعه که از لسان ظاهر و از قلم جاری است بکلمه عليا و قلم اعلی و ذروه اولی و وطن حقيقی و مطّلع ظهور رحمانی راجع ميشود اوست مصدر توحيد و مظهر نور تفريد و تجريد در اين مقام کلّ الاسماء و الصفات العليا ترجع اليه و لا يتجاوز عنه کما ذکر انّ الغيب هو مقدّس عن الاذکار کلّها و مقرّ نور توحيد اگرچه در ظاهر مرسوم باسم و محدود بحدود مشاهده ميشود ولکن در باطن بسيط مقدّس از حدود بوده و اين بسيط اضافی و نسبی است."
و در لوحی ديگر است . قوله الاعلی: "اسم اگرچه مدلّ بموسوم است لکن اين رتبه در خلق مشهود و امّا حقّ مقدّس از اسم و رسم کلّ اسماء منتهی بکلمته العلياء و کلّ صفات راجع بمشيّتهالاولی هر نفسی که باو فائز شد بکلّ اسماء فائز بوده و خواهد بود."
و از آنحضرت در مناجاتی است . قوله الاعلی: "سبحانک من ان تقترن بدونک او تذکر بذکر ما سواک لم تزل کنت و لم يکن معک من شيئی و لا تزال تکون بمثل ما قد کنت ليس لاحد الی عرفان ذاتک سبيل کلّ الاذکار من ای نفس کان يرجع الی الکلمة العليا و الذروةّ الاولی التی هی المشيّة الاولية و النقطة البدئية و انّها هی اوّل ظهورک و اوّل تجلّيک بعثتها بنفسها و تجلّيت عليها باسمک الابهی اذا اشرقت السماء بنور معرفتک والارض بضياء وجهک و و جعلتها مبداء الخلق و منتهاهم و بها فصّلت بين بريّتک و بها استقرّ الموحدون و فزع المشرکون من دعاک بها انّه ممن دعاک بنفسک و من اعرض عنه انه ما دعاک ولو يدعوک بدوام سلطنتک و بقاء کينونتک."
و در کلمات فردوسيّه است . قوله الاعلی: "عطيّه کبری و نعمت عظمی در رتبه اوّل خرد بوده و هست او است حافظ وجود و معين و ناصر او."
و از حضرت عبدالبهاء در رساله مدنيه است قوله العظيم: "از فيوضات فکر و دانش هيکل عالم در هر دوری بجلوه و طوری مزيّن و بلطائف بخشايش جديدی متباهی و مفتخر است و اين آيت کبرای خداوند بی همتا در آفرينش و شرف بر جمله ممکنات سبقت و پيشی داشته و حديث اول ما خلق الله العقل شاهد اين مطلب."
*حاشیة
در قرآن است . قوله تعالی: فاينما تولوا فثم وجه الله . و قوله تعالی: الله نور السموات والارض مثل نوره کمشکوة فيها مصباح فی زجاجة الزجاجة کانها کوکب دری يوقد من شجرة مبارکة زيتونة لا شرقية و لا غربية يکاد زيتها يضيئی و لو لم تمسسه نار نور علی نور يهدی الله لنوره من يشاء و يضرب الله الامثال للناس و الله بکلّشيئی عليم.
و حديثی مروی از امام جعفر صادق است: خلق الله المشية بنفسها و خلق الاشياء بالمشية.