سرعت و بطوء و استقامت و رجوع کواکب و فقدان آنها

لوح رقم (52) – آثار حضرت بهاءالله – امر و خلق، جلد 1

٥٢ - سرعت و بطوء و استقامت و رجوع کواکب و فقدان آنها

و از حضرت عبدالبهاء در خطابی است. قوله العليم: "جميع نجوم درهرهه شموسی است که هر يک عالمی دارد و سيّاراتی و سيّارات سيّارات که پيک تعبير ميشود عطارد و زهره از سيّارات سفليه‏اند و سائر سيّارات علويّه آنچه علويّه است بالنسبه بما استقامت و رجوع دارد و دايره‏اش عظيم است لهذا چون از نقطه راس ‏الذنب مرور نمايد يا شمالی است يا جنوبی بخلاف سيّارات سفليه چون دايره‏شان مشهود و اصغر حول شمس اسرع از کره ارض حرکت مينمايد لهذا حين مرور از راس‏الذنب در مرکز خويش باقی."

و در خطابی ديگر. قوله العظيم: "طهران جناب حسين نراقی عليه بهاء الله الابهی ای ثابت بر پيمان، از کواکب مفقوده سئوال نموده بودی کواکبی چون از ارض بعد ابعد يابد و مانند ذوی‏الاذناب از کره ابتعاد نمايند يعنی در دور و حرکت خويش از کره ارض دور شوند بظاهر مفقود گردند و همچنين نجوم ذوات‏الاذناب يعنی اختران دم دار که الی‏الان ششصد و چيزی برصد آمده‏اند آنان جميع چنين‏اند و بديهی و مسلّم شده‏است که چون در حرکت خويش از ارض دور شوند پنهان گردند و چون نزديک آيند پيدا شوند."