خطایای حاجی میرزا حسینخان سفیر کبیر ایران در اسلامبول و قونسولش میرزا بزرگخان در بغداد

لوح رقم (124) امر و خلق – جلد 2

١٢٤ - خطایای حاجی میرزا حسینخان سفیر کبیر ایران در اسلامبول و قونسولش میرزا بزرگخان در بغداد

از حضرت بهاءالله در سورة الملوک قوله ابهی ان یا سفیر (حاجی میرزا حسینخان مشیر الدوله سفیر کبیر ایران در اسلامبول ) فاجعل محضرک بین یدی الله انک ان لن تراه انه یراک ثم انصف فی امرنا بای جرم قمت علینا و افتریتنا بین الناس ان تکون من المنصفین قد خرجت من الطهران بامر الملک و توجهنا الی العراق باذنه الی ان ورد نافیه و کنا من الواردین ان کنت مقصر الم اطلقتنا و ان لک اک مقصرا لم اوردتم علینا مالا اورد احد الی احدا من المسلمین و بعد وردی فی العراق هل ظهر منی ما یفسد به امر الدولة و هل شهد احد منا مغایرا فاسال اهلها لتکون من المستبصرین و کنا فیه احدی عشر سنین الی ان جاء سفیرکم ( میرزا بزرگخان قزوینی قونسول ایران در بغداد ) الذی لن یحب القلم ان یجری علی اسمه و کان ان یشرب الخمر و یرتکب البغی و الفحشاء و قد فی نفسه و افسد العراق و یشهد بذلک اهل الزوراء لو تسال عنهم و تکون من السائلین و کان ان یاخذ اموال الناس بالباطل و ترک کل ما امره به و ارتکب کل ما نهاه عنه الی ان قام علینا بما اتبع نفسه و هواه و سلک منهج الظالمین و کتب الیک ما کتب فی حقنا و انت قبلت منه و اتبعت هواه من دون بنیة و لا برهان مبین و ما تبینت و ما تفحصت و ما تجسست لیظهر لک الصدق من الکذب و الحق من الباطل و تکون علی بصیره منیر فاسأل عنه عن السفراء الذین کانوا فی العراق و عن ورائهم عن والی البلدة و مشیرها لیحصحص لک الحق و تکون من المطلعین فو الله ما خالقناه فی شیئی و لا غیره و اتبعنا احکام الله فی کل شأن و ما کنا من المفسدین و هو بنفسه یشهد بذلک و لکن یرید ان یاخذنا و یرجعنا الی العجم لارتفاع اسمه کما انت ارتکبت هذا الذنب لاجل ذلک و انت و هو فی حد سواء عند الله الملک العلیم و لم یکن هذا الذکر منی الیک لتکشف عنی ضری او توسط لی عند احد لا فورب العالمین و لکن فصلنا لک الامور لعل تنتبه فی فعلک و لا ترد علی احد مثل ما وردت علینا و تکون من التائبین الی الله الذی خلقک و کلشیئی و تکون علی بصیرة من بعد و هذا خیر لک عما عندک و عن سفارتک فی هذه الایام القلیل ایاک لا تغمص عیناک فی مواقع الانصاف ...و انت یا سفیر تفکر فی نفسک اقل من آن ثم انصف فی ذاتک بای جرم افتریت علینا عند هؤلاء الوکلاء و اتبعت هواک و اعرضت عن الصدق و کنت من المفترین بعد الذی ما عاشرتنی و ما عاشرتک و ما رأیتنی الا فی بیت ابیک ایام التی فیها یذکر مصائب الحسین و فی تلک المجالس لم یجد الفرصة احد لیفتح اللسان و یشتعل بالبیان حتی یعرف مطالبه او عقائده و انت تصدقنی فی ذلک لو تکون من الصادقین و فی غیر تلک المجالس ما دخلت لترابی او یرانی غیرک معذلک کیف افتریت علی ما لا سمعت منی ... الی ان جعلتمونی مسجونا فی هذه الارض البعید (ادرنه ) ...قتلتم الذی ما تحرف وجهه عن وجه الله العلی العظیم ( حضرت نقطة ) فلما قتلتموه قام احد من احبائه علی القصاص و لن یعرفه احد و اختفی امره عن کل ذی روح و قضی منه و مضی اذاً ینبغی بان لا تلوموا احداً فی ذلک بل لوموا انفسکم .