دلیل اقبال و ایمان کثیری از علماء دینی

لوح رقم (140) امر و خلق – جلد 2

١٤٠ - دلیل اقبال و ایمان کثیری از علماء دینی

و قوله جّل و علا و نیز از جملهٴ ادلّه بر اثبات این امر آنکه در هر عهد و عصر که غیب هویّه در هیکل بشّریه ظاهر میشد ... علمای عصر و اغنیای عهد استهزاء مینمودند ... و امّا در این ظهور اظهر و سلطنت عظمی جمعی از علمای راشدین و فضلای کاملین و فقهای بالغین از کأس قرب و وصال مزروق شدند و بعنایت عظمی فائز گشتند و از کون و مکان در سبیل جانان گذشتند ... از آنجمله جناب ملّا حسین است که محل اشراق شمس ظهور شدند ... و جناب آقا سیّد یحیی که وحید عصر و فرید زمان خود بودند و ملّا محّمد علی زنجانی و ملّا علی بسطامی و ملّا سعید بارفروشی و ملّا نعمة اللّه مازندرانی و ملّا یوسف اردبیلی و ملّا مهدی خوئی و آقا سید حسین ترشیزی و ملّا مهدی کندی و برادر او ملّا باقر و ملّا عبد الخالق یزدی و ملا علی برغانی و امثال آنها که قریب چهار صد نفر بودند (دلیل رضاء ببلاء و فداء )

... اکثری از مال و عیال گذشتند ... ارضی نماند مگر آنکه از دم این ارواح مجرّده آشامید و سیفی نماد مگر آنکه بگردنهایشان ممسوح گشت و دلیل بر صدق قولشان فعلشان پس آیا شهادت این نفوس قدسّیه که باینطریق جان در راه دوست دادند که همهٴ عالم از ایثار دل و جانشان متحّیر گشتند کفایت نمیکند برای این عبادیکه هستند ... حال انصاف دهید که شهادت اینها مقبول و مسموع است که قول و فعلشان موافق و ظاهر و باطنشان بنحویکه تاهت العقول فی افعالهم و تحیرت النفوس فی اصطبارهم و بما حملت اجسادهم و یا شهادت این معرضین که بجز هوای نفس نفسی بر نیارند و از قفس ظنونات باطله نجاتی نیافته اند و در یوم سر از فراش بر ندارند مگر چون خفاش در طلب دنیای فانیه کوشند ... روز بجان در تلاش اند و شب در تزیین اسباب فراش ...آیا نبود که از قبل امر سیّد الشهدأ را اعظم امور و اکبر دلیل بر حقیّت آنحضرت میشمردند و میگفتند در عالم چنین امری اتفاق نیفتاد و لکن این انوار مقدسّه هیجده سنه میگذرد که بلایا از جمیع جهات مثل باران بر آنها باریده بچه عشق و حّب و محبت و ذوق که جان رایگان در سبیل سبحان انفاق نمودند چنانچه برهمه واضح و مبرهن است ... و اگر اینهمه اصحاب با این آثار عجیبه و افعال غریبه باطل باشند دیگر که سزاوار است که دعوی حق نماید ... و از همه گذشته علامت صدق و کذب معلوم و مقرر شده باید ادعا و دعاوی کلّ عباد باین محک الهی زده شود تا صادق از کاذب تمیز دهد این است که میفرماید فتمنو الموت ان کنتم صادقین .