تمنّی موت و قرار دادن خود در معرض هلاک جائز نیست

لوح رقم (3) امر و خلق – جلد 3

٣ - تمنّی موت و قرار دادن خود در معرض هلاک جائز نیست

و نیز در لوحی خطاب به آقا جمال بروجردی در جواب خواهشش یکی از سه امر یا خروج از این عالم یا رجوع به عکا یا تبدیل ذلّت است . قوله الارفع الامنع : ای اسم من الیوم یوم نصرت است و نفسی الحق جمیع حقائق عالین و ارواح مقربین که طائف حول‌اند مسئلت نموده که بفیض ظاهریه هیکلیه انسانیه ظاهر شوند و در ظاهر ظاهر بنصرت امر الله قیام نمایند از برای احدی سزاوار نیست که طلب خروج از این عالم در ایام ظهور مالک قدم نماید بلکه باید فی کل الاحیان ناظراً الی افق الرحمن از خدا بخواهد که خدمتی ازو درین امر ابدع امنع ظاهر شود ولو بذکر کلمۀ از کلمات او باشد انّ هذا لفضلٌ عظیمٌ و خیرٌ عظیمٌ و امرٌ عظیمٌ .

و در لوحی دیگر . قوله الاعز الاعلی : در ذکر جناب حیدر قبل علی علیه بهاء الله قد قبلناه فضلا من لدنا و اقمصناه قمیص الفضل و العنایة الذی استضاء به الجنان کلها ان ربک لهو الغفور الرحیم ولکن این مقام ختم باو شد و من یرتکب بعده لا یذکره الله انه لهو الحاکم علی ما یرید اینگونه امور فی الحقیقة مرضی نبوده و نیست و همچنین عده معدودات از قبل بدست خود جان در سبیل محبوب امکان ایثار نمودند و مقامات هر یک در الواح نازل شده طوبی لسلطان الشهداء الذی قذی نفسه فی العراق و لامثاله فی دیار اُخری قد ظهرَ فی هذا الظهور ما لا ظهر من قبلُ اَنّ ربک لهو الجذّاب المحرّک النفّاذ المقتدر الفیاض العلیم الحکیم ولکن بعداز شهادت فخر الشهداء الذی سمّی بالبدیع فی ملکوت الاسماء کل بحفظ نفس خود مأمورند که شاید خدمتی از نفوس در امر حق ظاهر شود هذا ما اردناه لهم لیس لاحد ان یتجاوز من حدوده ان اؤمر الناس لما جری من قلمی الاعلی فی هذا المقام لیعرفنّ و یکونن من العاملین .

و در لوح رئیس در حق آقاسید اسمعیل ذبیح زوارۀ و غیره قوله جل و عز : ولو ظهر منهم ما لا اذِنَ الله لهم ولکن عفا عنهم فضلاً من عنده انه هو الغفور الرحیم اخذهم جذب الجبار بحیث اخذ عن کفّهم زمام الاختیار الی ان عرجوا الی مقام المکاشفة و الحضور بین یدی الله العزیز العلیم .

و از حضرت عبدالبهاء در خطاب به آقا میرزا احمد یزدی در بمبئی است . قوله العزیز : امّا مسأله تعدّی بصعود ازین عالم محض نجات از ما لا یطاق ابداً جائز نه انسان باید تحمّل هر مشقّت و بلا نماید و صابر و شاکر باشد .