آداب نسبت به والدین

لوح رقم (14) امر و خلق – جلد 3

١٤ - آداب نسبت به والدین

از حضرت بهاءالله در لوحی راجع به اولاد است قوله الاعلی : در باره اطفال ابداً محزون نباشند چه که هر نفسی که به حق اقبال نموده وارث او حق بوده و خواهد بود اولاد فی الحقیقه از برای ذکر خیر است و کدام ذکر خیر است که بر ذکر حق سبقت نماید هر ذکری که ازو در الواح شده بمنزله هزار خلَف صالح است از برای او که در راه خدا انفاق جان و مال نموده باشد قل ان اشکروا یا احبّائی بهذا الفضل و قولوا لک الحمد یا الهَ العالمین .

و از حضرت نقطه است . قوله الاعلی : فرض اَن ترضی عن والدیْک و اِن ظلماک ولا تقلْ لهما افّ و لا تنهرْ هما و تطعهما فی ما اراد قبلَ اَنْ یسألا عنک و انّ طاعتهما کان احبّ لدی من الثلج فی صدرک فی یوم الحرّ و لوانّ احدَ هما یسخطک فی شیئی فانت فی مقابلة سخطه فاظهرْ رضاک عنه من سخطِه لا یقعْ بقلبه قدَر خردل حزنٍ منک و انّ امَر هما لو لم یکن فی معصیتة الرّبّ لاکبر عند اللّه من کلّ الحسنات و ارضهما عن نفسک فانّ رضائهما هو رضاء الرّبّ جلّ سبحانه .

و از حضرت بهاءالله در لوحی است قوله جلّ و عزّ : ذکر والد نمودی امروز جمیع نسبتها منقطع است انشاء الله جهد نمائی تا نسبتت بحق شود ولکن باید با پدر بکمال محبّت رفتار نمائی امری که سبب ضرّ امر اوست و یا علّت حزن او ارتکاب آن محبوب نه کذلک ینصحُک لسان المظلوم فی سجنه العظیم این حکم محکم در اوّل ایّام در کتاب الهی از قلم حقیقی ثبت شده ان اعمل و کن من الصّابرین .

و قوله الاعلی : اعظم از کلّ بعد از توحید باری جلّ و عزّ مراعات حقوق والدین است .

و قوله الاعزّ المنع : انّا کتبنا لکلّ ابنٍ خدمةَ ابیه کذلک قدّرنا الامر فی الکتاب .

و قوله الاجلّ الابدع : انّا وصیّناکم فی کتاب اللّه اَن لا تعبدوا الّا اللّه و بالوالدین احساناً. . . قل یا قوم عززّوا ابویکم و وقّروهما و بذلک ینزلُ الخیرُ علیکم مِن سحابِ رحمة ربّکم العلیّ العظیم ایّاکم اَن ترتکبوا ما یحزن به آبائکم و امّهاتکم ان اسلکوا سبل الحقّ و انّه لسبیل مستقیم و ان یخیّرکم احد فی خدمتی و خدمة آبائکم و امّهاتکم ان اختاروا خدمتهم ثمّ اتخذوا بها الیّ سبیل.

و از حضرت عبدالبهاء است قوله العزیز : پسر باید چنین مهر پرور باشد و ابوین راپرستش نماید از راحت خویش بگذرد و در فکر آسایش بیگانه و خویش باشد .