عرفان و محبّت اللّه و نیّت خیر

لوح رقم (95) امر و خلق – جلد 3

٩٥ - عرفان و محبّت اللّه و نیّت خیر

و نیز در مفاوضات است قوله الجمیل : به عرفان حق نور محبّت الله در زجاجۀ قلب بر افروزد و اشعّۀ ساطعه‌اش آفاق را روشن نماید و وجود انسان را حیات ملکوتی بخشد وفی الحقیقه نتجه وجود انسانی محبّة الله است و محبّة الله روح حیات است و فیض ابدی است اگر محبّة الله نبود عالم امکان ظلمانی بود اگر محبّت الله نبود قلوب انسان مرده و محروم از احساسات وجدانی بود اگر محبّة الله نبود کمالات عالم انسانی محو و نابود بود اگر محبّة الله نبود ارتباط حقیقی در نشأۀ انسانی نبود اگر محبّة الله نبود اتّحاد روحانی مفقود بود اگر محبّة الله نبود نور وحدت عالم انسانی مخمود بود اگر محبّة الله نبود شرق و غرب مانند دو دلبر دست در آغوش یکدیگر نمی نمود اگر محبّة الله نبود اختلاف و انشقاق بدل به ایتلاف نمیگشت ... و محبت عالم انسانی اشراقی از محبّة الله و جلوۀ از فیض موهبة الله است . و قوله الجلیل : نیّت خیر اساس اعمال خیریّه است ... نیّت خیریّه نور محض است و از شوائب غرض و مکر و خدعه منزّه و مقدّس ولی ممکن که انسان به ظاهر عمل مبروری مجری دارد ولی مبنی بر اغراض نفسانی باشد ... اما نیّت خیریّه مقدّس ازین شوائب ... باری بعد از عرفان الهی و ظهور محبّة الله و حصول انجذاب وجدانی و نیّت خیریّه اعمال مبرورة تامّ و کامل است والّا هر چند اعمال خیریّه ممدوح است ولی بدون آنکه مستند به عرفان الهی و محبّت ربّانی و نیّت صادقه باشد ناقص است .

و از حضرت بهاءالله در لوحی است قوله الاعلی : اگر عباد رشحی از محبّت الهی را ذوق نموده بودند واللّه در بیت‌ها مقر نمی گرفتند بلکه در کوهها ناله مینمودند این است که کل مشغول به حکمت شده‌اند یعنی به آنچه سبب حفظ نفس امّاره میشود اگر قطرۀ از کأس محبّة الله میاشامیدند البته صد هزار حکمت را بنار میسوختند .