صبر

لوح رقم (109) امر و خلق – جلد 3

١٠٩ – صبر

و نیز از حضرت بهاء اللّه در سورۀ ایّوب است قوله جلّ و علا : و انتم یا ملأ البیان فاصبروا فی ایّام الفانیة و لا تجزعوا عمّا فات عنکم من زخارف الدنیّة و لا تفزعوا عن شدائد الامور الّتی کانت فی صحائف القدرة مقدوراً ثمّ اعملوا بانّ قدّر لکل الحسنات فی الکتاب جزأً محدواً الّا الصّبر و هذا ما قضی حکمه علی محمد رسول اللّه من قبل و انّما یوفّی جزاء الصابرین اجرهم بغیر حساب و کذلک نزل روح الامین علی قلب محمد عربیّاً و کذلک نزل فی کلّ الالواح ما قدّر للصّابرین فی کتب عزٍّ بدیعاً ثمّ اعلموا بانّ اللّه جعل الصّبر قمیص المرسلین بحیث ما بعث من نبیٍ و لا من رسولٍ الّا و قد زیّن اللّه هیکله برداء الصّبر لیصبر فی امر اللّه و بذلک اخذ اللّه العهد عن کلّ نبیّ مرسولاً و ینبغی للصّابر فی اوّل الامر بان یصبر فی نفسه بحیث یمسک نفسه عن البغی و الفحشاء و الشّهوات و عن کلّ ما انهاه اللّه فی الکتاب لیکوننّ فی الالواح باسم الصّابرین مکتوباً ثمّ یصبر فی البلاء فیما نزل علیه فی سبیل بارئه و لا یضطرب عن هبوب الاریاح البغضاء و تموّج ابحر القدر فی جبروت الامضاء و یکون فی دین اللّه مستقیماً .

و در لوحی است قوله الاعلی : پس در هیچ وقت و احیان از نزول بلایا و محن محزون نباید بود و از ظهورات قضاء و رزایا مهموم و مغموم نشاید شد بلکه بعروة الوثقای صبر باید تمسّک جست و به حبل محکم اصطبار تشبّث نمود زیرا اجر و ثواب هر حسنه را پروردگار به اندازه و حساب قرار فرموده مگر صبر را که میفرماید انّما یوفّی الصّابرین اجرهم بغیر حساب .