دستور بیت العدل و اعضاء آن

لوح رقم (118) امر و خلق – جلد 4

١١٨ - دستور بیت العدل و اعضاء آن

در کتاب اقدس است قوله جلّ و عزّ : " قد کتب اللّه علی کلّ مدینة أن یجعلوا فیها بیت العدل و یجتمع فیه النّفوس علی عدد البهاء و ان ازداد لا بأس و یَرَوْنَ کأنّهم یدخلون محضر اللّه العلیّ الأعلی و یرون من لا یُری و ینبغی لهم أن یکونوا امناء الرّحمن بین الامکان و وکلاء اللّه لمن علی الارض کلّها و یشاوروا فی مصالح العباد لوجه اللّه کما یشاورون فی امورهم و یختاروا ما هو المختار کذلک حکم ربّکم العزیز الغفّار ایّاکم ان تَدَعوُا ما هو المنصوص فی اللّوح اتّقو اللّه یا اولی الأنظار .... و نوصی رجالَه بالعدل الخالص لیصرفوا ما اجْتَمَعَ عندهم فی ما امروا به من لدن علیم حکیم ... یا رجالَ العدل کونُوُا رعاة غنام اللّه فی مملکته و احفظوهم عن الذّئاب الّذین ظَهَروُا بالأَثواب کما تحفظون ابناءکم کذلک یَنْصُحُکم النّاصح الأمین "

و در لوحی است قوله الاعلی : " هو الحاکم علی ما یشاء " قد کتب اللّه علی کلّ مدینة ان یجعلوا فیها بیت العدل و یجتمع فیه النّفوس علی عدد البهاء و ان ازداد بأس و یرون کانّهم یدخلون محضر اللّه العلیّ الاعلی و یرون من لا یری و ینبغی لهم ان یکونوا امناء الرّحمن بین الامکان و وکلاءه لمن علی الارض کلّها و یشاوروا فی مصالح العباد کما یشاورون فی امورهم و یختاروا ما هو المختار کذلک امر ربّکم العزیز الغفّار جمال قدم مخاطباً الی الامم میفرماید در هر مدینه از مداین ارض باسم عدل بیتی بنا کنند و در آن بیت علی عدد الاسم الاعظم از نفوس زکیّهٴ مطمئنّه جمع شوند و باید آن نفوس حین حضور چنان ملاحظه کنند که بین یدی اللّه حاضر میشوند چه که این حکم محکم از قلم قدم جاری شده و لحاظ اللّه بآن مجمع متوجّه و بعد از ورود باید وکالةً من انفس العباد در امور و مصالح کلّ تکلّم نمایند مثلاً در تبلیغ امر اللّه اوّلاً چه که این امر اهمّ امور است تا کلّ کنفس واحده در سرادق احدیّه وارد شوند و جمیع من علی الارض هیکل واحد مشاهده شوند و همچنین در آداب نفوس و حفظ ناموس و تعمیر بلاد و السّیاسته الّتی جعلها اسّاً للبلاد و حرزاً للعباد ملاحظه کنند و تبلیغ امر اللّه نظر بحال اوقات و اعصار ملاحظه شود که چگونه مصلحت است و همچنین سائر امور و آنرا مجری دارند ولکن ملتفت بوده که مخالف آنچه در آیات در این ظهور عزّ صمدانی نازل شده نشود چه که حقّ جلّ جلاله آنچه مقرّر فرموده همان مصلحت عباد است انّه ارحم بکم منکم انّه لهو العلیم الخبیر اگر نفوس مذکوره بشرائط مقرّره عامل شوند البتّه بعنایات غیبیّه مؤیّد میشوند این امری است که خیرش به کلّ راجع میشود و بسیاری از امور است که اگر اعتنا نشود ضایع میشود و باطل خواهد ماند چه بسیار از اطفال که در ارض بی اب و امّ مشاهده میشوند اگر توجّهی در تعلیم و اکتساب ایشان نشود بی‌ثمر خواهد ماند و نفس بی ثمر موتش ارجح از حیات او بوده و همچنین در اغنیاء و اعزّه که بعلّت ضعف پیری و یا امر آخر به فقر و ذلّت مبتلا شده‌اند باید در کلّ این امور و امورات دیگر که متعلّق بارض است این نفوس للّه تفکّر و تدبّر نمایند و آنچه صواب است اجراء دارند اگر عباد بطرف فؤاد ناظر شوند یقین میدانند که آنچه از مصدر امر نازل شده محض خیر است از برای من علی الارض کلّ باید بمثابه جناح باشند از برای یکدیگر فخر انسان در حکمت و عقل و اخلاق حسنه بوده نه در جمع زخارف و کبر و غرور کلّ از تراب مخلوق و باو راجع ای اهل بهاء زینت انسان باسباب دنیا نبوده بلکه بعرفان حقّ عزّ اعزازه و علوم و صنایع و آداب بوده شما لئالی بحر احدیّتید در لوءلوء ملاحظه کنید که صفا و عزّت او بنفس او بوده اگر او را در حریرهای بسیار لطیف بگذارند آن حریر مانع ظهور طراوت و لطافت او خواهد شد زینت او بنفس اوست کسب این زینت نمائید و از عدم اسباب ظاهره محزون نباشید ای اشجار رضوان خود را از اریاح ربیع عنایت الهی منع نکنید و از نفحات کلمات حکمتیّهٴ بهائیّه محروم ننمائید عنایت بمقامی است که مع غفلت کلّ و این بلیّهٴ کبری در سجن عکّا از قلم ابهی جاری فرموده آنچه را که خیر عباد او بوده انّه هو الغفور الرّحیم "

و در سورة الهیکل ضمن لوح خطاب بویکتوریا ملکهٴ انگلیز است قوله الاعلی : " و سمعنا انّک اودعت زمام المشاورة بایادی الجمهور نعم ما عملت لأنّ بها تستحکم اصول ابنیّة الامور و تطمئنّ قلوب من فی ظلّک من کلّ وضیع و شریف ولکن ینبغی لهم بأن یکونوا امناء بین العباد و یرون انفسهم وکلاء لمن علی الارض کلّها هذا ما وعظوا به فی اللّوح من لدن مدّبر حکیم و اذا توجّه احد الی المجمع یحوّل طرفه الی الافق الاعلی و یقول یا الهی اسألک باسمک الابهی ان تؤیّدنی علی ما تصلح به امور عبادک و تعمرّ به بلادک انّک انت علی کلّ شی قدیر طوبی لمن یدخل المجمع لوجه اللّه و یحکم بین النّاس بالعدل الخالص الا انّه من الفائزین "