
… دستخطّ دیگر آنمحبوب که ذکر ایّام طیّبۀ مبارکۀ رضوان در آن مذکور رسید. الحمد للّه نفحۀ گلستان معارف و معانی از آن متضوّع. اگر اهل ارض طرّاً اراده کنند ذکر ایّامیکه در بستان نجیب پاشا که برضوان نامیده شده نمایند هرآینه کل قاصر و بر عجز مُقِر.
فی الحقیقه چشم عالم شبه آنرا ندیده و بصر امم بمشاهدۀ نظیر آن یوم فائز نگشته. توجّه مقصود عالمیان و ورود در آن بستان و استقرار بر عرش بیان و ما خرج من فمّ المشیّة فی ذاک الآن خارج از اذکار عالمیان بوده. کلّ الاوصاف من کلّ واصف و کلّ الثّنایا من کلّ مثنی لم یصل الی التّرب الّذی تشرّف بقدومه فکیف عرشه العظیم و استوآئه المبین و بیانه النّافذ المحیط. باری اشراقات و تجلّیات آن یوم خارج از عرفان و ادراک عالم است.
و مخصوص آن بستان باسم دربان مذکور شده که رضوان باشد و کانت ایّام تَجَلَّی الرّحمن بکلّ اسمآئه علی من فی ارضه و سمآئه. جمعی از اولیا بمشاهده و لقاء آن ایّام و ما ظهر فیها فائز گشتند. در ورود و خروج جمال قدم آیات و بیّنات الهی ظاهر و باهر و هویدا و نور تجلّی ساطع و لائح و مبهّا جلّت عظمته و علت قدرته و ظهر سلطانه.
یسئل الخادم ربّه بان یکتب لاولیآئه اجر ذاک الیوم و ما اشرق فیه من افق مشیّة ربّنا العلیم الحکیم. و بعد از قرائت و اطّلاع بر نامۀ آنمحبوب قصد مقرّ عرش نموده امام وجه تمام نامه عرض شد و بشرف اصغا فائز گشت. قوله تبارک و تعالی بسمی المجلّی علی من فی الارض و السّمآء. یا علی علیک بهآئی و عنایتی. قد فزت بذکری و عنایتی من قبل و من بعد و بالبحر و امواجه و بالنّور و اشراقه و بالسّدرة و اثمارها و بالشّمس و انوارها. قد انزلنا علیک من سمآء العنایة و الالطاف ما عجز عن احصآء آثاره کلّ عالم بصیر و کلّ عارف خبیر. نسئل اللّه تبارک و تعالی ان یؤیّدک فیکلّ الاحیان علی خدمة امره بین عباده و یرزقک فیکلّ الاوان کوثر عرفانه من کأس عطآئه لیقرّب النّاس الی ساحة قدسه و بساط عزّه انّه هو المقتدر القدیر.
قد ذکرت ایّام الرّضوان و الّذین اجتمعوا فی بیتک و بیوت اخری لذکر اللّه ربّ العرش و الثّری و مالک هذا الیوم البدیع. طوبی لبیت فاز بعنایتی و ارتفع فیه ذکری و تشرّف بحضور اولیآئی الّذین نطقوا بثنآئی و تمسّکوا بحبل عنایتی و فازوا بتلاوة آیاتی. انّهم عباد مکرمون الّذین وصفهم اللّه فی قیّوم الاسمآء و فی کتب اخری انّه هو السّامع و هو النّاظر و هو المجیب.
انّا سمعنا ذکرهم و ثنآئهم فی هذا النّبأ الّذی به نادی الملأ الاعلی تاللّه هو النّبأ العظیم الّذی کان مذکوراً فی الفرقان و من قبله فی کتب اللّه ربّ العالمین. انّه یشکر نفسه من قِبلهم و یذکره من السنهم انّه هو الفیّاض الکریم. طوبی لمستقیم ما حرّکته قواصف شبهات المعتدین و لثابت ما اضطربته صفوف الظّالمین و سطوة المعرضین الّذین اتّبعوا اهوآئهم و کفروا بالّذی آمنوا به اَلا انّهم من الاخسرین فی کتابی المبین.
یا علی اذکر اولیآئی من قِبَلی و بلّغهم ذکری و ثنآئی و تکبیری لیأخذهم عرف عنایة ربّک و یجذبهم الی اللّه العزیز الحمید و نذکر امآئی و اوراقی اللّائی تمسّکن بسدرتی و تشبّثن بذیلی العزیز المنیر. البهآء علیک و علیهم و علیهنّ من لدی اللّه المشفق الغفور الرّحیم.…