احكام و تعاليم فردى - عرفان باهمندویتی بدون دیگری تمری نمی بخشد

(4) عرفان و عمل باهمند یکی بدون دیگری ثمری نمی نجشد

• لأنّهما معا لا يقبل أحدهما دون الآخر هذا ما حكم به مطلع الإلهام

(حضرت بهاءالله، کتاب اقدس، بند 1)

• ای برادران باعمال خود را بيارائيد نه باقوال (حضرت بهاءالله، کلمات مکنونه، 5)
• اگر نفسی در جميع عمر بعبادت مشغول شود و از صفاتيکه سبب ارتفاع امراللّه است محروم ماند آن عبادت حاصل ندارد و ثمری نخواهد بخشيد

(حضرت بهاءالله، لوح فریدون، گنجینه حدود و احکام، ص4)

• بسا نفوس که خود را بحقّ نسبت ميدهند ولکن از حقّ بسی غافلند چه که نسبت بقول تمام نشود و صادق نيايد البتّه هر دعويرا برهان بايد و هر ادعّا را حجّتی شايد. پس کسانيکه خود را بحقّ منسوب ميدارند البتّه بايد آثار تقديس از فعلشان ظاهر شود و نَضْرَه نعيم از وجهشان مشاهده گردد (حضرت بهاءالله، گنجینه حدود و احکام، ص5)
• رأس الإيمان هو التقلّيل في القول و التكثّر في العمل و من كان أقوله أزيد من أعماله فاعلموا أن عدمه خير من وجوده و فنائه أحسن من بقائه

(حضرت بهاءالله، مجموعه الواح بعد از كتاب اقدس ص 93)