در صورت صلوة و برخی از فروع مربوطه بآن

کتاب گنجينه حدود و احکام باب اوّل –فصل هشتم- صفحه 21

باب اول – در نماز

فصل هشتم

در صورت صلوة و برخی از فروع مربوطه بآن

در کتاب اقدس نازل قوله تعالی: "قد فصّلنا الصّلوة فی ورقة اخری طوبی لمن عمل بما امر به من لدن مالک الرّقاب." (بند ۸)

و در لوح جوان روحانی درخشی ميفرمايند قوله تعالی: "اينکه در باره صلوة ذکر نمودند ... صلوة جديده که بعد نازل کبير آن معلّق است باوقاتيکه انسان در نفس خود حالتی مشاهده نمايد فی‏الحقيقه بشأنی نازل شده لو تلقی علی الصّخره لتتحرّک و تنطق و علی الجبل ليمرّ و يجری طوبی لمن قرء و کان من العاملين و هر يک قرائت شود کافيست."

در رساله سؤال و جواب نازل: "سؤال - در ورقه صلوة سه صلوة نازل آيا هر سه واجب است يا نه؟ جواب - عمل يکی از اين صلوة ثلاث واجب هر کدام معمول رود کافيست."

"سؤال - در صلوة مبسوطه که فرمايش رفته بايستند مقبلا الی اللّه چنين مينمايد که قبله لازم نباشد چنين است يا نه؟ جواب - مقصود قبله است."

"سؤال - صلوة ثالث را نشسته بايد بجا آورد يا ايستاده؟ جواب - القيام مع الخضوع اولی و احبّ "

"سؤال - صلوة اولی را که ميفرمايد هر هنگام و هر وقت که انسان در خود حالت اقبال و خضوع مشاهده نمايد بعمل آرد در شب و روزی يکبار يا ازمنه ديگر حکمش چگونه است؟ جواب - در شب و روزی يکبار کافيست هذا ما نطق به لسان الأمر"

مرکز ميثاق جلّ ثنائه در لوح معاون التّجار نراقی ميفرمايند قوله جلّ ثنائه: "ادای صلوة کبير روزی يکمرتبه کافی و هر نفسيکه اين صلوة بگذارد از ادای صلوة وسطی و صغری معاف است"

حضرت وليّ ‏امراللّه ارواحنا لعواطفه الفداء در توقيع استوار ربّانی ارض بابل (مازندران) ميفرمايند: "در موقع تلاوت آيات و نماز جايز بودن سر برهنگی را سؤال نموده بوديد فرمودند از منهيات محسوب نه ولی در بين اهل شرق محبوب و مستحسن نيست"

و در لوح جناب نعمت اللّه علائی مورّخّه ١۵ شهر المشيّة ٩٢، ١١ اکتوبر ١٩٣۵ميفرمايند " آنچه راجع بتلاوت آخر نماز سؤال نموده بوديد که امر است بنشينند و بخوانند آيا روی صندلی ميتوان نشست يا خير فرمودند بنويس جلوس بر کرسی جائز ولی نشستن روی زمين احسن و اولی" و در توقيع اينعبد نگارنده اوراق مورّخّ ششم شهرالقدرة سنه ٩٠

٩ نومبر سنه ١٩٣٣ ميفرمايند قوله الأحلی: "در خصوص بيان مبارک در سوره صلوة "قد اظهر مشرق الظّهور" آيا لفظ مشرق بصيغه اسم مکان يا بصيغه اسم فاعل است؟ فرمودند کلمه مشرق بصيغه اسم مکان بايد قرائت شود. و اينکه معروض داشته بوديد در صلوة حين زوال در نسخه‌ها در بيان مبارک فرق و تفاوت است فرمودند اصل آيه که بخطّ مرحوم زين المقرّبين است از اين قرار "اشهد في هذا الحين بعجزی و قوّتک و ضعفی و اقتدارک و فقری و غنائک"

صورت نماز صغير و وسطی بقرار ذيل است: ( صلوة صغير اين است ) " اشهد يا الهی بانّک خلقتنی لعرفانک و عبادتک اشهد في هذا الحين بعجزی و قوّتک و ضعفی و اقتدارک و فقری و غنائک لا اله الّا انت المهيمن القيّوم"

(صلوة وسطی اين است) و من اراد ان يصلّی له ان يغسل يديه و فی حين الغسل يقول: "الهی قوّ يدی لتأخذ کتابک باستقامة لا تمنعها جنود العالم ثمّ احفظها عن التّصرف فيما لم يدخل فی ملکها انّک انت المقتدر القدير"

(و فی حين غسل الوجه يقول) "ايربّ وجّهت وجهی اليک نوّره بانوار وجهک ثمّ احفظه عن التّوجّه الی غيرک"

(و بعد له ان يقوم متوجّها الی القبله و يقول) "شهد اللّه انّه لا اله الّا هو له الأمر و الخلق قد اظهر مشرق الظّهور و مکلّم الطّور الّذی به انار الأفق الأعلی و نطقت سدرة المنتهی و ارتفع النّداء بين الأرض و السّمآء قد اتی المالک الملک و الملکوت و العزّة و الجبروت للّه مولی الوری و مالک العرش و الثّری"

(ثمّ يرکع و يقول) "سبحانک عن ذکری و ذکر دونی و وصفی و وصف من فی السّموات و الأرضين"

(ثمّ يقوم للقنوت و يقول) "يا الهی لا تخيّب من تشبّث بانامل الرّجآء باذيال رحمتک و فضلک يا ارحم الرّاحمين"

(ثمّ يقعد و يقول) "اشهد بوحدانيّتک و فردانيّتک و بانّک انت اللّه لا اله الّا انت قد اظهرت امرک و وفيت بعهدک و فتحت باب فضلک علی من فی السّموات و الأرضين و الصّلوة و السّلام و التّکبير و البهآء علی اوليائک الّذين ما منعتهم شؤونات الخلق عن الاقبال اليک و انفقوا ما عندهم رجآء ما عندک انّک انت الغفور الکريم"

اگر نفسی مقام آيه کبيره "شهد اللّه انّه لا اله الّا هو المهيمن القيّوم" قرائت نمايد کافيست.