در صلوة ميّت

کتاب گنجينه حدود و احکام باب يازدهم –فصل سوّم- صفحه 136

فصل سوّم

در صلوة ميّت

صلوة ميّت در اينظهور مبارک همانست که در شريعت بيان از قلم رحمن نازل شده. در باب حادی عشر از واحد خامس قوله تعالی: "و يکبّر ستّة تکبيرات فی صلوة الميّت يقرء تسعة عشر مرّة بعد الأوّل انّا کلّ للّه عابدون.... " الخ

و در کتاب مستطاب اقدس نازل قوله تعالی: "قد نزّلت فی صلوة الميّت ستّ تکبيرات من اللّه منزل الآيات." (بند ۸)

و در اينظهور اعظم مناجاتی از قلم حضرت جمال قدم جلّ جلاله نازل گرديده که قبل از شروع تکبيرات بتلاوت آن بايد اقدام شود و اين در صورتی است که شخص با سواد و توانا بر قرائت موجود باشد و در صورت فقدان تلاوت مناجات مزبور را عفو فرموده‌اند و بيان مبارک در بند (۸) کتاب اقدس اشاره بهمين حکم است قوله تعالی: "و الّذی عنده علم القرآئة له ان يقرء ما نزّل قبلها و الّا عفا اللّه عنه انّه لهو العزيز الغفّار." (بند ٨)

صورت مناجاتيکه در اين ظهور بايد قبل از شروع به تکبيرات تلاوت شود بقرار ذيل است: "يا الهی هذا عبدک و ابن عبدک الّذی آمن بک و بآياتک و توجه اليک منقطعا عن سوائک انّک انت ارحم الرّاحمين. اسئلک يا غفّار الذّنوب و ستّار العيوب بان تعمل به ما ينبغی لسمآء جودک و بحر افضالک و تدخله فی جوار رحمتک الکبری الّتی سبقت الأرض و السّمآء لا اله الّا انت الغفور الکريم."

و اگر ميّت زن باشد چنين تلاوت شود: "يا الهی هذه امتک و ابنة امتک الّتی آمنت بک و بآياتک و توجّهت اليک منقطعة عن سوائک انّک انت ارحم الرّاحمين. اسئلک يا غفّار الذّنوب و ستّار العيوب بان تعمل بها ما ينبغی لسمآء جودک و بحر افضالک و تدخلها فی جوار رحمتک الکبری الّتی سبقت الأرض و السّمآء لا اله الّا انت الغفور الکريم."

آنگاه تکبير اوّل را گفته و بعد نوزده مرتبه انّا کلّ للّه عابدون ميگويد و آنگاه تکبير دوّم را گفته و بر همين قياس تا آخر رفتار ميشود و اين دستور در لوح صلوة ميّت نازل شده از اين قرار: "فی صلوة الميّت يقرء فی القنوت يا الهی هذا عبدک .... الخ و بعد يشرع فی التّکبيرات ستّة مرّات فی الأوّل يقول اللّه ابهی و نوزده مرتبه انّا کلّ للّه عابدون و فی الثّانی انّا کلّ للّه ساجدون و فی الثّالث انّا کلّ للّه قانتون و فی الرّابع انّا کلّ للّه ذاکرون و فی الخامس انّا کلّ للّه شاکرون و فی السّادس انّا کلّ للّه صابرون و الّذی يکون عاجزا عن قرائة ما نزّل فی القنوت يکتفی بالتّکبيرات و فی النّساء يقول يا الهی هذه امتک و ابنة امتک " الخ

و مقصود از تکبير اللّه ابهی است. حضرت عبدالبهاء جلّ ثنائه در لوح اسم اللّه ميفرمايند قوله جلّ ثنائه: "هو اللّه ای بنده عزيز جمال ابهی آنچه مرقوم نموده بودی ملاحظه گرديد. در خصوص تکبير در صلوة ميّت مرقوم نموده بوديد هر چند در لغت تکبير بمعنی اللّه اکبر گفتن است ولی در عرف اهل بهاء بمعنی تحيّت است و تحيّت اهل بهاء اللّه ابهی است."

حضرت وليّ ‏امراللّه ارواحنا لعواطفه الفداء در توقيع جمشيد رستم جمشيدی مورّخه هشتم شهر القدرة سنه ٩٢ از تاريخ بديع ميفرمايند قوله الأحلی: "امّا در تلاوت تکبيرات در صلوة ميّت که بلند باشد يا آهسته فرمودند بايد باعتدال تلاوت گردد."

و در رساله سؤال و جواب مذکور است: "سؤال - از وقت نماز ميّت قبل از دفن و يا بعد از آن و توجّه بقبله لازم است يا نه؟ جواب - ادای صلوة قبل از دفن و امّا القبله فأينما تولّوا فثمّ وجه اللّه."

و در همين رساله سؤال و جواب ميفرمايند: ".... همچنين صلوة ميّت آنهم مخصوص کبار است."

و هر چند بنصّ صريح مبارک در بند ١٢ کتاب مستطاب اقدس نماز جماعت حرام است ولی در نماز ميّت اجازه فرموده‌اند قوله تعالی: "قد رفع حکم الجماعة الّا فی صلوة الميّت."