در ضيافت نوزده روزه
کتاب گنجينه حدود و احکام باب شانزدهم – صفحه 156
باب شانزدهم
در ضيافت نوزده روزه
در کتاب اقدس از لسان عظمت جاری و نازل شده قوله تعالی: "قد رقم عليکم الضّيافة في کلّ شهر مرّة واحدة و لو بالمآء انّ اللّه اراد ان يؤلّف بين القلوب و لو باسباب السّموات و الأرضين." ( بند ۵۷)
و در رساله سؤال و جواب مذکور است: "سؤال - رقم عليکم الضّيافة واجب است يا نه؟ جواب - واجب نه."
حضرت عبدالبهاء جلّ ثنائه در لوح ابوالقاسم گلستانه ميفرمايند قوله العزيز: "در خصوص ضيافت در هر شهر بهائی سؤال نموده بوديد مقصود از اين ضيافت الفت و محبّت و تبتّل و تذکّر و ترويج مساعی خيريّه است يعنی بذکر الهی مشغول شوند و تلاوت آيات و مناجات نمايند و با يکديگر نهايت محبّت و الفت مجری دارند و اگر ميان دو نفر از احبّا اغبراری حاصل هر دو را دعوت نمايند و باصلاح مابين کوشند."
و در لوح ميرزا احمد واشنگتن ميفرمايند قوله تعالی: "از ميهمانيهای هر نوزده روز مرقوم نموده بوديد اين ضيافت سبب بشارت گردد و مورث مسرّت شود و اساس اتّحاد و اتّفاق است و واسطه الفت و مؤانست و نشر وحدت عالم انسان."
و در لوح خداداد و احبّای خراسان ميفرمايند قوله العزيز: "ای بندگان صادق جمالقدم در هر کور و دوری ضيافت مقبول و محبوب و تمديد مائده بجهت احبّای الهی ممدوح و محمود علیالخصوص در اين دور عظيم و کور کريم که نهايت ستايش را دارد زيرا از محافل ذکر اللّه و مجالس پرستش حقّ فیالحقيقه شمرده ميشود. چه که در مجالس ضيافت آيات الهيّه تلاوت ميگردد و قصائد و محامد و نعوت الهيّه خوانده ميشود و نفوس در نهايت انجذاب مبعوث ميگردد. اصل مقصود اين سنوحات رحمانيّه است و در اين ضمن بالتّبع غذائی نيز صرف ميگردد تا عالم جسمانی مطابق عالم روحانی گردد و تن حکم جان گيرد. همچنانکه نعم روحانيّه سابغ است نعم جسمانيّه نيز کامل شود. باری خوشا بحال شما که اين حکم لطيف را مجری ميداريد و سبب تذکّر و تنبّه و روح و ريحان احبّاءاللّه ميشويد." ع‌ع