در لزوم مراجعه مريض بطبيب حاذق
کتاب گنجينه حدود و احکام باب سی و يکم – صفحه 243
باب سی و يکم
در لزوم مراجعه مريض بطبيب حاذق
در کتاب مستطاب اقدس نازل قوله تعالی: "اذا مرضتم ارجعوا الی الحذّاق من الأطّبآء انّا ما رفعنا الأسباب بل اثبتناها من هذا القلم الّذی جعله اللّه مطلع امره المشرق المنير." (بند ۱۱۳)
و در لوح مير محمّد حسين بشرويه ميفرمايند قوله تعالی: "امر مبرم الهی آنکه بايد مريض بطبيب حاذق رجوع نمايد و آنچه بگويد بآن عمل کند."
و در لوح ديگر نازل قوله تعالی: "حاذقين اطّبا و جرّاحين آنچه بنمايند در باره مريض ممضی و مجری است ولکن بايد بطراز عدل مزيّن باشند. اگر بحقّ عارف باشند البتّه اولی و احبّ است."
و در لوح ابن اصدق از قلم مبارک جمالقدم جلّ جلاله نازل: "حکم اللّه آنکه مريض بتجويز اطباء بايد عمل نمايد ولکن حکيم بايد حاذق باشد. در اينصورت آنچه امر کند بايد بآن عمل نمود چه که حفظ انسان لدی اللّه از هر امری اعظمتر است. حقّ جلّ جلاله علم ابدان را مقدّم داشته چه که در وجود و سلامتی آن اجرای احکام بر او لازم و واجب در اين صورت سلامتی مقدّم بوده و خواهد بود."
و در لوح مبارک طبّ که بافتخار ميرزا محمّد رضای طبيب يزدی از قلم عظمت نازل شده دستورات کافيه باهل عالم فرموده‌اند فضلا علی العباد طوبی للعاملين.
تبصره - در کتاب مبارک بيان در باب ثامن از واحد تاسع استعمال دوا را حرام فرموده‌اند و در اين ظهور مبارک فضلا چنانچه گذشت استعمال دوا را حقّ منيع تجويز فرمودند ولی بموجب بيانات مبارکه مرکز ميثاق جلّ ثنائه در کتاب مفاوضات صفحه ١٩۵ روزی آيد که طبّ بدرجه کمال رسد و استعمال ادويه مطابق دستور حضرت ربّ اعلی جلّ اسمه الاعزّ الاعلی ممنوع و معالجات باغذيه و فواکه مجری گردد.
بيانات مبارکه در اينخصوص بسيار و برای مزيد اطّلاع بکتاب مستطاب مفاوضات صفحه١٩۵ و بيانات مبارکه در يوم هشتم اپريل ١٩١۵ و يوم سوّم مارچ ١٩١۵ و يوم پنجشنبه٢٣ سپتامبر ١٩١۵ و يوم چهارشنبه ٢٢ دسامبر ١٩١۵ و غيرها و بالواح مبارکه که در اين خصوص نازل و قسمتی از آن در مجلّدات مکاتيب موجود است مراجعه فرمايند.