در نهی از تکدّی و سؤال

کتاب گنجينه حدود و احکام باب شصت و دوّم – صفحه 351

باب شصت و دوّم

در نهی از تکدّی و سؤال

در کتاب اقدس ميفرمايند قوله تعالی: "لا يحلّ السّؤال و من سئل حرّم عليه العطآء قد کتب علی الکلّ ان يکسب و الّذی عجز فللوکلآء و الأغنيآء ان يعيّنوا له ما يکفيه اعملوا حدود اللّه و سننه ثمّ احفظوها کما تحفظون اعينکم و لا تکوننّ من الخاسرين." (بند ۱۴۷)

حضرت عبدالبهاء در لوح معاون التّجار نراقی ميفرمايند قوله العزيز: "امّا آيه مبارکه حرّم عليکم السّؤال و من سئل حرّم عليه العطآء مقصود اين است که تکدّی حرام است و بر گدايان که تکدّی را صفت خويش نموده‌اند انفاق نيز حرام است. مقصود اين است که ريشه گدائی کنده شود. و امّا اگر نفسی عاجز باشد يا بفقر شديد افتد و چاره نتواند اغنياء يا وکلاء بايد چيزی مبلغی در هر ماهی از برای او معيّن کنند تا با او گذران کند. چون بيت عدل تشکيل شود دار عجزه تأسيس گردد لهذا کسی محتاج بسؤال نماند چنانکه متمّم آيه مبارکه دلالت ميفرمايد. قد کتب علی الکلّ ان يکسب بعد ميفرمايد و الّذی عجز فللوکلآء و الأغنيآء ان يعيّنوا له ما يکفيه مقصود از وکلاء وکلاء بيت است که اعضای بيت عدل باشد."

تبصره - در الواح الهيّه سفارش در باره فقرا باغنياء بطور تأکيد نازل شده از جمله جمالقدم جلّ جلاله در کلمات مکنونه ميفرمايند قوله تعالی: "اغنيا را از ناله سحرگاهی فقرا اخبار کنيد که مبادا از غفلت بهلاکت افتند و از سدره دولت بی نصيب مانند الکرم و الجود من خصالی فهنيئا لمن تزيّن بخصالی."

"ای اغنيای ارض فقرا امانت منند در ميان شما پس امانت مرا درست حفظ نمائيد و براحت نفس خود تمام نپردازيد."

"يا ابن الأنسان انفق مالی علی فقرائی لتنفق فی السّمآء من کنوز عزّ لا تفنی و خزائن مجد لا تبلی."

و نيز ميفرمياند: "بايد اولو الغنی بفقرا ناظر باشند چه که شأن صابرين از فقراء عند اللّه عظيم بوده وعمری لا يعادله شأن الّا ما شاء اللّه طوبی لفقير صبر و ستر و لغنی انفق و آثر انشاءاللّه بايد فقراء همّت نمايند و بکسب مشغول شوند و اين امريست که بر هر نفسی در اين ظهور اعظم فرض شده و از اعمال حسنه عند اللّه محسوب و هر نفسی عامل شود البتّه اعانت غيبيّه شامل او خواهد شد انّه يغنی من يشاء بفضله انّه علی کلّشیء قدير." (اقتدارات صفحه ٢٩٢) در لوح کرم و ساير الواح نيز در اين خصوص تأکيد شديد نازل شده است.

حضرت عبدالبهاء جلّ ثنائه در يوم هشتم ماه می روز شنبه ١٩١۵ ميلادی در حيفا فرمودند: "فقراء هر چند در پيش خلق ذليل هستند ولی عند اللّه عزيزند. فقرا امانت خداوندند و کمک بآنها خيلی مقبول مثل آن ميماند که انسان زمين تشنه را سيراب کند و يا آنکه داروئی اعظم بعليل بخشد. جمالمبارک تخلّصشان درويش بود و درويش يعنی فقير درويش جهان سوخت از اين شعله جانسوز الهی وقت آنست کنی زنده از اين نغمه زار."

حضرت مسيح ميفرمايد " طوبی للفقراء."

خطابه از حضرت عبدالبهاء جلّ ثنائه در خصوص فقرا موجود است که بواسطه مستر اندرو هجينسن در نيويورک برای مجلس فقرا مرقوم فرموده‌اند مراجعه و تلاوتش بر عموم ياران رحمانی واجب و لازم است و آغاز آن باينجمله شروع شده: "ای رفقای عزيز من، اهل عالم بر دو قسمند قسمی توانگرانند قسمی مستمندان."