در ذکر برخی از مطالب لازمه

کتاب گنجينه حدود و احکام باب شصت و چهارم –فصل چهارم- صفحه 424

فصل چهارم

در ذکر برخی از مطالب لازمه

اوّل - بموجب نصوص صريحه که در توقيعات مبارکه حضرت وليّ ‏امرالله جلّ سلطانه نازل يوم صعود حضرت عبدالبهاء جلّ ثنائه که يوم ششم قوس است از ايّام مخصوصه محسوبست نه از ايّام محرّمه.

دوّم - زيارتنامه مبارکه راجع بجمال اقدس ابهی و حضرت ربّ اعلی جلّ جلالهما است که بايد در ليله صعود هر يک تلاوت شود. ( صورت زيارتنامه با اعراب در کتاب تسبيح و تهليل مندرج است، مراجعه فرمايند.)

حضرت وليّ ‏امراللّه جلّ سلطانه در لوح سرخاب باس آفتابی عضو محفل روحانی بمبئی ميفرمايند قوله العزيز: "راجع بتلاوت زيارتنامه فرمودند بنويس منحصر بحضرت اعلی و جمالمبارک است. اجتماع ياران در ليله صعود هر يک لازم و واجب مگر ليله صعود حضرت ورقه عليا."

سوّم - حضرت وليّ ‏امراللّه جلّ سلطانه در لوح جناب بديع‌اللّه آگاه آباده ميفرمايند قوله الاحلی: "پوشيدن لباس سياه در ايّام مخصوصه احزان امر اجباری نبوده و نيست ولی مستحبّ است. و در اينمقام رجال و نساء مساويند ترجيح و امتيازی نه."

چهارم - تاريخ وقايع اين ظهور بحساب شمسی است و آنچه از وقايع قمری بوده بسال شمسی تبديل خواهد شد مگر اوّل و دوّم محرّم .

حضرت عبدالبهاء جلّ ثنائه در لوح همدان جناب آقا شيخ محسن ميفرمايند قوله تعالی: "امّا تواريخ اين ظهور اعظم بعضی شمسی است و بعضی قمری. عيد رضوان و عيد نوروز و ليله صعود شمسی است ولی عيدين مبارکين بصريح کتاب توأم است و اين جز بحساب قمری محقّق نگردد. و در ايّام مبارک بعثت حضرت اعلی روحی له الفداء و شهادت حضرت نقطه اولی بحساب قمری گرفته ميشد ولی صريح کتاب اقدس نه. "

و در لوح مرحوم ميرزا قابل آباده ميفرمايند قوله العزيز: "در خصوص روز مبعث حضرت اعلی روحی له الفداء مرقوم نموده بوديد در سؤال و جواب مندرج يوم کمال از شهر عظمت واقع و يوم شهادت در يوم سلطان از شهر رحمة واقع. اين نصّ قاطع است و نصوص قاطعه را هيچ امری معارضه ننمايد. بعد چنين خواهد شد ولی چون در ايّام مبارک اين دو يوم مقدّس در پنجم جمادی الاولی و بيست و هشتم شعبان گرفته می‌شد و در ساحت اقدس احبّاء حاضر شده يوم بعثت را اظهار سرور ميفرمودند و يوم شهادت را اظهار حزن و تأثير شديد از شمايل مبارک ظاهر لهذا ما نيز الی الآن اين دو يوم را در اين دو تاريخ ميگيريم. ولی آنچه منصوص است بعد مجری می‌شود ... در خصوص يومين مولدين نصّ در يوم اوّل و يوم ثانی محرّم وارد شده است .

در لوح جناب هائی نجف آبادی: "رابع - در خصوص يوم بعثت حضرت نقطه اولی روح ما سواه فداه که بحساب قمری در پنجم جمادی الاولی و يوم شهادت که در ٢٨ شعبان گرفته ميشود آيا سزاوار و جائز است که اوّلی در شهر عظمت وثانی در شهر رحمت از اشهر امريّه گرفته شود يا نه؟ فرمودند اين نيز به نصّ صريح راجع به بيت عدل اعظم است."

پنجم - حضرت وليّ ‏امراللّه جلّ سلطانه در لوح محفل مقدّس روحانی طهران ميفرمايند قوله الاحلی:
"جشن مولود و ايّام اعياد منصوصه مختصّ بجمالقدم و حضرت اعلی و حضرت عبدالبهاء جواهر الارواح لرمسهم الاطهر فدا است. و امّا برای ما عداهم ذکر يوم مخصوص و جشن مولود و غيره بهيچوجه جائز نه . لهذا ايّام فرح و سرور و اوقات جشن و حبور منحصر بآنمطالع و مظاهر قدسيّه مبارکه است و رضايت و سرور اين عبد در آنست. طبقا بآنچه ذکر ميشود مجری گردد .... حسب الامر مبارک مرقوم گرديد. رجب ١٣۴٨ مطابق ٣٠ ديسمبر ١٩٢٩."

اين توقيع مبارک در ورقه اخبار امری طهران شماره نهم مورّخه آذر ماه ١٣٠٨ مطابق دسامبر ١٩٢٩ و شهر القول سنه ٨۶ بيانی منتشر گرديده است.

ششم - در خصوص يوم تعطيل بهائی در ايّام هفته در لوح استاد علی فخّار طهران از قلم مبارک حضرت عبدالبهاء جلّ ثنائه نازل شده قوله العزيز: "يوم راحت در اين دور روز جمعه است و عليک البهآء الأبهی. ع‌ع"