در اينکه هر روايتی که سند در دست نباشد اعتماد نشايد و نصوص معمول بها است و بس

کتاب گنجينه حدود و احکام باب هفتاد و سوّم – صفحه 460

باب هفتاد و سوّم

حضرت مولی الوری در يکی از الواح باين بيان مبارک ناطق قوله العزيز: "در خصوص واردين از ارض اقدس و روايات مرقوم نموده بوديد هر روايتی که سند در دست نباشد اعتماد نشايد زيرا اگر صدق باشد هم باز اسباب پريشانی است نصوص معمول بها است و بس."

حضرت وليّ ‏امراللّه ارواحنا فداه در توقيع منيع مبارکی بلسان انگليزی خطاب باحباب امريک ميفرمايند قوله عزّ بيانه: "بهائيان نبايد بخطابات شفاهی که بحضرت عبدالبهاء نسبت داده شده زياد اهمّيّت بدهند مگر در صورتيکه خطابات مزبوره بشرف صحّه مبارکه رسيده باشد. حضرت بهاءاللّه اينمطلب را بحدّ کافی جهت احبّا روشن فرموده‌اند که الواح و نصوص الهی معمول بها است و بس ممکن است موضوع روايات بسيار جالب نظر باشد ولی بهيچوجه نبايد بآن ترتيب اثر داد. اين تعليم مبارک اساسی جمال اقدس ابهی برای اين بوده که امر مقدّس بهائی مانند اسلام که در آن بجميع احاديث و روايات منقوله از حضرت محمّد ترتيب اثر داده ميشود فاسد نگردد." ( ترجمه ) (نقل از متّحد المآل نمره ٢٧۶ مورّخه ۵/٨/٩٨ مطابق ١۴/۵/١٣٢٠ محفل مقدّس روحانی ملّی ايران)