مورخ ٣١ اکتوبر ١٩١١ در منزل مبارک در پاريس: درباره طرقی مادی و روحانی

مورخ ٣١ اکتوبر ١٩١١ در منزل مبارک در پاريس:
درباره طرقی مادی و روحانی ¹

(خطابات جلد اول، ص. ۹۳ـ۹۶)

هُوالله

جسم انسان در هوای خوش منتعش می شود، حيات انسان تجدد می يابد قلب مسرور می شود، احساسات جسمانی زياد می گردد، ناخوش شفا می يابد. اگر کسالت داشته باشد، نشاط و انبساط حاصل می کند. اگر مخمود باشد، به اهتزاز می آيد حالت خوشی پيدا ميکند. اين حيات و سعادت جسمانی انسان است که از لطافت هوا و عذوبت ماء و حلاوت غذا نشو و نما می کند. همچنين اگر ثروتی عزتی تجارتی کسب وصنعتی پيدا کند، از آنها سعادت جسمانی برای انسان حاصل ميشود. ملاحظه ميکند که برای ملل ماديه موجوده، جميع وسائط و اسباب سعادت جسمانی به احسن وجوه مهيا شده است، هر طعام لذيذی موجود، خانه ها منتظم تجارتها متّسع، صنائع در نهايت اتقان و اصول سياسيه در غايت اعتدال. اين سعادت جسمانی عالم انسان است، ولی تعلق بروح ندارد. شايد انسان در عالم جسمانی در نهايت ترقی جميع نعمای جسمانی مهيا، سعادت زندگانی ناسوتی حاصل، اما از حيات روحانی بکلی محروم و از مدنيت آسمانی بی بهره و از فضائل بی نصيب و از نورانيت ملکوت بکلی منفور.

لهذا همچنان که در مدنيت جسمانی سعی و کوشش داريم و در فوائد ماديات می کوشيم و در اسباب راحت و آسايش ناسوتی سعی ميکنيم، بايد حيات روحانيرا بيشتر اهميت بدهيم و سعادت ابدی را بيشتربطلبيم و نورانيت آسمانی و سنوحات رحماني را بيشتر جوئيم و ترقيات عالم الهی را بيشتر بخواهيم تا مانند حيات جسمانی حيات روحانی نيز تکميل شود و سعادت ملکوتی حاصل گردد سعادتی را که حضرت مسيح برای اهل عالم خواسته نورانيتی که بحواريين داده ترقيات حقيقی که از برای آنها حاصل شده.

لهذا حضرت بهاء اللّه در اين عالم فانی تأسيسی ملکوتی فرمود، شمع آسمانی روشن کرد ابواب ملکوت باز نمود شمس حقيقت درخشيد تا مدنيت روحانيه تأسيس شود و نورانيت آسمانی بدرخشد و حيات ابدی حاصل گردد و نفثات روح القدس در قلوب بدمد تا انسان از هر دو جهت بزرگوار شود وهم مدنيت جسمانيه هم مدنيت روحانيه هر دو را حاصل نمايد. چون روح و جسم انسان، هر دو ترقی نمايد، آنوقت سعادت عالم انسانی حاصل شود و الّا بمدنيت ماديهٔ تنها مقصد حاصل نشود.

لهذا ملاحظه می نمائيد با وجودی که در اين عصرعالم مدنيت مادّيه کمال ترقی حاصل نموده، همه جنگ و جدالست و حرب و قتال خونريزيست و هدم بنيان انسانی. در ايام سابق که زمان توحش ميگفتيم، اگر حربی واقع ميشد شايد در مدت يک سال، هزار نفر کشته ميشد. حالا در حرب روس و ژاپان در عرض شش ماه پانصد هزار کشته شده. آلات قاطعه پيدا شده که پيشتر نبود، توپ کروپ پيشتر نبود، ديناميت نبود، کشتيهای زره پوش نبود. اينها جميعاً از نتائج مدنيت حاليه است.

پس ثابت شد که از ترقی مدنيت ماديه، عالم انسانی سعادت صحيحه نمی يابد. اگر مدنيت جسمانی منضم به مدنيت روحانيه شود، سعادت حقيقيه حاصل گردد. همچنانکه اسباب ترقی و راحت اجسام فراهم است، اسباب ترقی عالم اخلاق بنورانيت آسمانی ترويج شود. فضائل عالم انسانی بفيض نفثات روح القدس است. شفای ابدی از برای عالم وجود وحی آسمانی است. ترقی حقيقی منوط بفيض الهی است.

لهذا من آن فيوضات قديمه را از برای شما ميخواهم، نفثات روح القدس را از برای شما آرزو مينمايم. سعادتی که حضرت مسيح برای حواريون خواسته ميخواهم تا در جميع مراتب بدرجه کمال برسيد. در ماديات و روحانيات هر دو ترقی نمائيد تا ظاهر و باطن معمور گردد، روح و جسم جميعاً در ظل رحمت پروردگار آيد، قلوب منجذب شود، ارواح مستبشر گردد، لسانی ناطق حاصل کنيد، چشمی بينا بيابيد و گوشی شنوا و قوتی معنويه پيدا کنيد، تأييدی ملکوتی بيابيد. اينست نصيحت من. مرحبا.