مورخ ٨ سپتامبر ١٩١١ در منزل مسس بکتام در لندن: درباره سرور ظاهری و حقیقی

مورخ ٨ سپتامبر ١٩١١ در منزل مسس بکتام در لندن:
درباره سرور ظاهری و حقیقی ¹

(خطابات جلد اول، ص. ۱۶ـ ۱۸)

جميعت زياد بود منزل گنجايش نداشت، مسس کروپر عرض کرد منزل کوچک است گنجايش احباب ندارد. فرمودند:

منزل کوچک نيست بايد قلوب وسعت داشته باشد. در عکا اوائل ورود، در يک اطاق سيزده نفر منزل داشتيم. من از خدا ميخواهم که قلوب را گشايش بخشد ياران را وسعت عطا فرمايد. و گشايش قلوب ممکن نيست جزبه محبت اللّه. اگر گشايش از امور ديگر حاصل شود، عرضی است، موقت است، زود به تنگی تبديل ميشود، اما سرور و گشايشی که بمحبت اللّه باشد، ابدی است. همهٔ سرور و لذائذ دنيوی از دور جلوه ئی دارد، لکن چون نزديک شود سرابست و نمايشی بی حقيقت.

البته در حکمت سليمان خوانده ايد، حضرت سليمان ميفرمايد: من وقتی طفل بودم چنين ميدانستم که لذت در گردش و سواريست؛ چون بسن شباب رسيدم و بتفرج و سواری و گردش، ديدم لذتی ندارد. با خود می گفتم لذت در سلطنت است اقتدار است، حکمرانيست؛ چون بسلطنت رسيدم ديدم آنهم لذتی ندارد. و همچنين هرشأنی از شؤون که در نظرم جلوه ای داشت چون باو رسيدم ديدم لذتی ندارد؛ فهميدم که سرور بمحبت اللّه است.

اگر انسان سرورش بصحت باشد، صحت وقتی زائل ميشود. پس يقين است که صحت هم سبب سرور نيست. اگر سرور انسان به ثروت باشد، وقتی ثروت زائل ميشود. اگر سرورش بمنصب باشد، وقتی منصب از دستش ميرود. مادام که سبب قابل زوالست مسبب هم زائل ميشود، ولی هرگاه سبب سرور فيض الهی باشد آن سرور ابدی است چه که فيوضات الهيّه ابدی است و چونکه محبت اللّه ابدی است اگر انسان دل بفيض الهی بندد، محبت الهی در قلبش باشد سرورش ابدی است بهر چه دل بندد فانی است و عاقبت مأيوس ميشود، مگر محبت اللّه محبت بعالم انسانی.

شما بايد شکر کنيد خدا را که ابواب ملکوت بر شما باز فرمود و شما را بمحبت اللّه و خدمت بوحدت عالم انسانی دعوت نمود. شما مثل بهاء اللّه پدری داريد که فيضش احاطه کرده. پس بايد شب و روز خدارا شکر کنيد که بچنين فيضی فائز شديد.