مکتوب جناب طاهره برای ابطال مفتريات بعضی از مدعين محبت
مكتوب جناب طاهره براى إبطال مفتريات بعضى از مدّعين محبّت – كتاب ظهور الحق، جلد ۳، ۱٦٥ بديع، الصفحة ۲۸٤ - ۲۸٦
﴿ بسمه العلي العظيم ﴾
للّه الحمد حمدا شعشعانيا متلامعا کما اثنى اللّه على نفسه حمدا يفضل على کل شئ کفضل اللّه على خلقه و الصلوة على عبده الذى اصطفاه لولايته و اجتباه لمحبته و السلام على مبدء الاسماء و اول من سمى بآية معرفته و على انوار الساطعة من طراز القدرة و حروفات النازلة من عماء الصمدانية الدالة على وحدته و على الورقة المبارکة من شجرة التى قد غرسها بيد قدرته و الثناء الابهى و البهاء المشرق من شمس الابداع على حملة الانوار السبحانية و السابحين فى لجة الوحدنية و المؤمنين بآيات الطالعة من افق غيبة و لعنة اللّه على المعرضين و المستحقين لنقمة و غضبه اما بعد عرضه ميدارد مفتقرهٴ الى اللّه و معتصمهٴ بحبل ولايت آل اللّه عليهم السلام که نوشتهٴ از بعضى اخوان الدين رسيد که در مقام استفسار از حقيقت حال بر آمده يا سبحان اللّه از عظمت امتحان و دقت افتتان که بلا سبب وداعية نائرهٴ فتنه را در بين فئهٴ قليلهٴ اقل مما يکاد يوجد در انداختند ها انا ذا اشهد اللّه و اوليائه بما اقول و کفى به شهيدا که اين اقلهٴ مما لا يحصى ذرهٴ دون مما يدعى ادعاء مقامى را ندارم بهيچ وجه من الوجوه بلکه خود را داخل در زمرهٴ مصدقين نميدانم و اگر از فرقهٴ مسلمين محسوبم فرمايند و در مقام اداء اين کلمهٴ عظمى باز دارند همين فخر کبرى ما را کافى است بشنويد نداى مرا اى معشر مصدقين بيوم الدين و مطيعين لامر رب العالمين و بذکر اللّه العلى الاعلى مطمئنين که غربال افتتان در بين شماها در ميان است و فلک امتحان لاجل شما در دوران يا مفضل اذا غاب المولى عن ابصار الناس فهم المحجوبون بالغيبة ممتحنون بالصورة يا ملاء الانوار لا تغلوا فى دينکم و لا تقولوا على اللّه الا الحق بشنويد نداى مرا و باز نگرديد باعقاب خود و ساکن نشويد بعد از ايتلاف در مساکن اهل خلاف فاصبحوا فى دين اللّه اخوانا على خط السوأ فان اللّه يحب ان تکون قلوبکم مراتا لاخوانکم انتم تنعکسون فيهم و هم ينعکسون فيکم هذا صراط اللّه العزيز بالحق و هو اللّه کان عليا عظيما يا ملأ الاصحاب بلغوا حکم اللّه الى من هو مثلکم حيرانا و سکرانا من يدعو من دون الذکر حجة لنفسه فقد ادعى للرحمن و لدا من اتخذ من دونه و ليجة نفسه اتخذ اربابا من دون اللّه فمن قال فى حقه بعضا من القول فقد ارتد عن دينه فيمت و هو کافر اللّه اکبر که چه مقدار دقيق است اين صراط و چه قليل است قائم در تحت اين فسطاط هر چند سکوت در اين مقام اولى زيرا که امر مفوض الى اللّه است احدى را ياراى تنطق و تهمز نيست انک لا تهدى من احببت شاهد بر اين مدعا است و لا تحرک لسانک لتعجل به ناطق بر مفهوم و حکمش باهر و هويدا است زيرا که يوم يوم او و مقام مقامش اکاد اخفيها لتجزى کل نفس بما تسعى و لکن در مقام شکايت از نفس متغلغل بين اطباق هواى خود در نزد اخوان صفا آمد که اصلا ابدا بوى طلب بمشامش نرسيده و از جام محبت ننوشيده و حقيقت اين حکم عظيم را باقتضاى لا يکلف اللّه نفسا الا وسعها نفهميده بلکه در صحراى تيه خيالات خود سرگردان و از بادهٴ غفلت او را سکران مى يابم آه ثم آه که چه مقامى را طالبيم و در چه وادى رحل اقامت افکنده‌ايم و اما شأن آيات نازلهٴ از عالم عماء باذن اللّه العلى الاعلى در حق اين اقلهٴ مما يحصى من باب الفضل و جارى من غير استحقاق است و معانى بارقهٴ از غياهب کلمات اين آيات در مقام خود است و لا تغلوا فى دينکم و لا تجعلوا للّه اندادا بحق الحق و بحق اوليائه السائرين الى الحق که بيزارم از کسى که نسبت محبت ببندهٴ خاطهٴ جاهلهٴ دائره در وادى حيرت دهد و يا اينکه تخيل و خطور نمايد که شايد کاتبهٴ اين ورقه در مقام اضمحلال نفس ميباشد که اين نوع کلمات از او در مقام صدور است بشنويد نداى مرا لا تغلوا فى دينکم و لا تسموا امة من اماء اللّه حجة من دون حجة اللّه و تحسبوه هينا و هو عند اللّه عظيم بدانيد که مؤمن لا يوصف ميباشد و مرتبهٴ او عظيم عند اللّه است چنانچه فرموده بود لسان اللّه ناطق تعالى ذکره و روح من فى ملکوت الامر و الخلق فدا من احبه که تفسير سورهٴ يوسف وصف يک مؤمن نميشود چرا بمحض شنيدن يا صلحاء النجباء غلو در دين خود مينمائيد او شاهد من است که کل مصدقين را که تصديق نموده‌اند حقيقة و صدقا من ايشانرا حجج اللّه و خلفأ اللّه و صفوة اللّه ميدانم و در مقام ايشان اقتران بوصف را جائز نميدانم و بنور اللّه منتظرم که در دعواى خود محقم چرا اينقدر ظرف‌ها تنگ است و در عالم خود و اهل شهود واقف ميباشند يا اهل العماء القوا ما فى يمينکم من سبحات الدقائق و اعرجوا الى معراج الحقايق فان العمر قد قضت و الايام قد تصرمت و ما بقى من المهلة شيئا و سلام من الرحمن على التابعين لذکر اللّه العلى باحسان صلوة بديعة عليهم فى کل حين و آن ان الحمد للّه رب الانس و الجان يا کاتب الورقة يااخى و يا قرة عينى البته قلب مبارک را مشوش از اين نوع مقولات مفرما و بر دين حقيقى خود ثابت باش و در نهايت رفق و محبت سلوک با اخوان دينى خود بفرما که اصل بنيان ايمان محبت ايشان است اگر ازين نوع کلمات بشنوى سينهٴ مبارک را تنگ مگردان بدانکه مؤمن لا يوصف است و اگر بشنوى که مدعى حجت ميباشد و در مقام اثنينيت واقف او را بلسان خوش با حسن وجه ردع فرما البته مگذار که ذرات حزن و غبار بر مرآت قلبت طارى شود که از سير الى اللّه وا ميدارد شما را و از دعاى خير اين حقيره را فراموش نفرما و در هر حال ناظر الى اللّه باش و حکم خود را از کسى که اقرب بتو ميباشد طلب فرما ادعوه تضرعا و خيفة و من يتق اللّه يجعل له مخرجا اتقو اللّه يعلمکم اللّه و قولوا قولا سديدا بدان برادر جان من که شيطان با جنودش متوجه اين فئه قليلهٴ اقل ميباشد البته او را بخود رخنه مده و ان کيد الشيطان کان ضعيفا