احكام و تعاليم فردى - اشتغال به صنعت و اقتراف که از واجبات است و نفس عبادت محسوب

اشتغال به صنعت و اقتراف که از واجبات است

و نفس عبادت محسوب

حضرت بهاءالله:

1 – " يا أهل البهآء قد وجب على كلّ واحد منكم الاشتغال بأمر من الأمور من الصّنآئع والاقتراف وأمثالها وجعلنا اشتغالكم بها نفس العبادة لله الحقّ تفكّروا يا قوم في رحمة الله وألطافه ثمّ اشكروه في العشيّ والإشراق لا تضيّعوا أوقاتكم بالبطالة والكسالة واشتغلوا بما ينتفع به أنفسكم وأنفس غيركم كذلك قضي الأمر في هذا اللّوح الّذي لاحت من أفقه شمس الحكمة والتّبيان أبغض النّاس عند الله من يقعد ويطلب تمسّكوا بحبل الأسباب متوكّلين على الله مسبّب الأسباب " (كتاب اقدس – بند 33)

2 – " لا يحل السّؤال ومن سئل حرّم عليه العطآء قد كتب على الكلّ أن يكسب والّذي عجز فللوكلآء والأغنيآء أن يعيّنوا له ما يكفيه اعملوا حدود الله وسننه ثمّ احفظوها كما تحفظون أعينكم ولا تكوننّ من الخاسرين " (كتاب اقدس – بند 147)

3 - " بشارت دوازدهم قَدْ وَجَبَ عَلی کُلِّ واحدٍ مِنْکُمُ الإِشتِغالُ بِأَمرٍ مِنَ الأُمورِ مِنَ الصَّنايعِ وَ الإِقْتِرافِ وَ أَمثالِها وَ جَعَلْنا اشتِغالَکُم بِها نَفْسَ العِبادَةِ للّهِ الحقِّ . تَفَکَّرُوا يا قَوْم فِی رَحمَةِ اللّهِ وَ أَلْطافَهَ ثُمّ اشْکُروهُ فِی العَشيِّ وَ الاشِرْاقِ . لا تَضَيِّعوُا أَوْقاتَکُم بِالبِطالَةِ وَ الِکسالَةِ وَ اشْتَغِلُوا بِما تَنْتَفِعُ بِهِ ‌أَنْفُسُکُم وَ أَنْفُسُ غَيْرِکُم کَذلِکَ قُضِيَ الأَمْرُ فِی هذا اللّوحِ الّذی لاحَتْ مِنْ أُفُقِهِ شَمْسُ الِحکمَةِ وَ البَيانِ . أَبْغَضُ النّاسِ عِنْدَ اللّهِ مَنْ يَقْعُدُوَ يَطْلُبُ تَمَسَّکُوا بِحَبلِ الأَسبابِ مُتَوَکِّلينَ عَلَی اللّه مُسَبِّبِ الأَسبابِ هر نفسی بصنعتی و يابکسبی مشغول شود و عمل نمايد آن عمل نفس عبادت عند اللّه محسوب إنّ هذا إلّا مِنْ فَضْلِهِ العَظيمِ ‌العَميمِ "

(لوح مبارک بشارات)

4 - " کل را بصنعت و اقتراف امر نموديم و او را از عبادت محسوب داشتيم " (ص ٧٣ گنجينه حدود و احکام)

5 - " هر نفسی بصنعتی و يا بکسبی مشغول شود آن عمل نفس عبادت عنداللّه محسوب " (ص ١٩٥ حيات بهائی)

6 - " از انسان بايد ثمری پديد آيد .انسان بی ثمر بفرموده حضرت روح بمثابه شجر بی ثمر است و شجر بی ثمر لايق نار"

(کلمات فردوسيه - ص ٣٢ مجموعه ای از الواح جمال اقدس ابهی)

7 - " در اين ظهور اعظم کل به کسب و اقتراف و صنايع مُتَوَکِّلاً عَلَی اللّه المهيمن ‌القيّوم مامورند و اين حُکم در الواح موکّداً نازل" (ص ٧٣ گنجينه حدود و احکام)

8 - " همچنين جميع را امر فرموديم که بشغلی از اشغال مشغول باشند .طوبی از برای نفوسی که حمل نمود و حمل نشد. بکسب و اقتراف توجّه نمايند فَلْسی از آن عنداللّه اَحَبّ است از کنزی که بغير حق جمع شود و آماده گردد"

(ص ٧٤ گنجينه حدود و احکام)

9 - " ای بندگان من شما اشجار رضوان منيد بايد باثمار بديعه منيعه ظاهر شويد تا خود و ديگران از شما منتفع شوند .لذا بر کل لازم که بصنائع و اکتساب مشغول گردند. اينست اسباب غنا يا اولی الالباب وَ انّ الاُمورَ مُعَلّقَهٌ بِاَسبابِها وَ فَضْلُ اللّهِ يُغنِيکُم بِها و اشجار بی ثمار لائق نار بوده و خواهد بود ". (کلمات مکنونه فارسی - 80)

10 - " ای بنده من پست ترين ناس نفوسی هستند که بی ثمر در ارض ظاهرند و فی الحقيقه از اموات محسوبند بلکه اموات از آن نفوس معطله مهمله ارجح عندالله مذکور ". (کلمات مکنونه فارسی - 81)

11 - " ای بنده من بهترين ناس آنانند که باقتراف تحصيل کنند و صرف خود و ذوی القربی نمايند حُبّاًللّهِ رَبِّ العالِمينَ "

(کلمات مکنونه فارسی - 82)

حضرت عبدالبهاء:

1 - " هر نفسی بايد کارو کسب و صنعتی پيش گيرد تا او بار ديگران را حمل نمايد نه اينکه خود حمل ثقيل شود "

(ص ٧٤ گنجينه حدود و احکام)

2 - " در امر بهاءالله برهر نفسی اشتغال بصنعت و کسبی فرض است مثلاً من حصير بافی ميدانم و شما صنعت ديگر اين عين عبادت است اگر با نهايت صداقت و امانت باشد و اين سبب ترقی است "

(ص ١٢١ ج ١ بدائع الآثار - اين فرمايش مبارک بطور کامل در قسمت انقطاع درج شده است)

حضرت ولی امر الله:

حضرت وليّ امراللّه به يک شرکت تجاری چنين تعليم ميفرمايند:

1 - " از وظائف اعضاء آن مآل بينی در امور و اعتدال در خريد و فروش و اجتناب از عجله و حرص و مداخله بقدر مايه و پايه از قرائن پيشرفت آن چه اگر زياده از قوه و سرمايه حرکتی شود کار غلبه بر اعضای شرکت نمايد بالمآل حال استغراق و پريشانی روی دهد لذا علامت پيشرفت در هر امری اينست که اعضاء برکار و وظيفه خويش مسلط باشند نه آنکه کار بر آنها تسلط يابد و تحمّل آن مشکل شود ". (ص ٦٨ اخلاق بهائی)

2 - " ميان دو آيه از کتاب اقدس يکی دائر بر اينکه هر فرد بهائی مکلف است به ترويج امراللّه بپردازد و ديگری مشعر بر اينکه هر نفسی بايد بکاری که بنفع جامعه باشد اشتغال ورزد، توافق و سازش وجود دارد. حضرت بهاءاللّه دريکی از الواح خود ميفرمايد که اليوم عاليترين نوع انقطاع آنستکه بحرفه ای اشتغال ورزند و مخارج خود را تامين نمايند بنابراين يک بهائی خوب کسی است که زندگی خود را طوری مرتب نمايد که هم احتياجات مادی خود را مرتفع سازد و هم بخدمت امراللّه موفّق شود".

(ص ١٢ نمونه حيات بهائی - ترجمه مصوّب)

بیت العدل:

1 – " بر رجال و نساء واجب شده که به کسب و حرفه‌ای اشتغال ورزند . جمال اقدس ابهی می فرمايند : و جعلنا اشتغالکم بها نفس العبادة للّه الحقّ . اهميت روحانی و عملی اين حکم و مسئوليت متقابل فرد و جامعه برای اجرای اين امر در توقيعی که حسب الامر حضرت وليّ امراللّه تحرير يافته چنين بيان گرديده است : راجع به دستور حضرت بهاءاللّه در باره اينکه احبّاء به شغلی از اشغال مشغول شوند، تعاليم مبارک در اين مورد بسيار مؤکّد است ، به خصوص بيان مبارک در کتاب مستطاب اقدس در اين باره صريحاً می رساند که نفوس مهمله که تمايل به کار ندارند در بساط نظم بديع الهی محبوب و مقبول نيستند . بر اساس اين حکم محکم ، حضرت بهاءاللّه می فرمايند که تکدّی نه تنها مذموم است بلکه بايد به کلّی از صفحه روزگار محو گردد . کسانی که زمام تشکيلات جامعه را در دست دارند موظّفند وسائلی فراهم کنند تا هر فردی از افراد فرصت يابد و به کسب حرفه و صنعتی نائل شود . و همچنين بايد تدابيری اتّخاذ کنند تا اين استعداد و کاردانی ، هم بخاطر ترويج نفس حرفه و هم به خاطر امرار معاش آن فرد ، به کار رود . بر هر فردی از افراد ، ولو هر قدر دچار موانع و محدوديت باشد ، واجب است به کار و پيشه‌ای اشتغال ورزد ، چون کار ، علی الخصوص وقتی با نيّت خدمت همراه باشد ، به موجب تعاليم حضرت بهاءاللّه نوعی عبادت است . کار نه تنها متضمّن فايده عمومی است ، بلکه بنفسه دارای قدر و منزلتی مخصوص است . زيرا موجب تقرّب ما به درگاه الهی است و سبب می گردد که مقصد الهی را برای حيات خود در اين عالم بهتر ادراک نمائيم . بنا بر اين واضح است ثروتی که از راه ارث به دست آيد هيچ کس را از کار روزانه معاف نمی نمايد . )ترجمه) حضرت عبدالبهاء در يکی از الواح مبارکه می فرمايند : اگر نفسی عاجز باشد يا به فقر شديد افتد و چاره‌ای نتواند اغنياء يا وکلاء بايد چيزی مبلغی در هر ماهی از برای او معيّن کنند تا با او گذران کند ... مقصد از وکلاء وکلای ملّت است که اعضای بيت عدل باشد . ( به يادداشت شماره ١٦٢ در باره تکدّی نيز مراجعه شود .) در مورد اين حکم از بيت العدل اعظم سؤال شده است که آيا علاوه بر شوهر ، همسر او نيز ملزم است که برای امرار معاش به کاری مشغول شود . در جواب چنين توضيح داده‌اند که به موجب امر حضرت بهاءاللّه احبّاء بايد به کاری اشتغال ورزند که نفعش متوجّه خود آن نفوس و سايرين گردد و اداره منزل و تأمين صفای خانواده از کارهای بسيار محترم و پر مسئوليتی است که اهميت اساسی برای جامعه دارد . حضرت وليّ امراللّه در توقيعی که حسب الامر مبارک صادر شده در باره سنّ تقاعد از کار می فرمايند : اين موضوعی است که بيت العدل اعظم بايد در باره آن قراری دهند چون در اين مورد هيچ دستور العملی در کتاب اقدس نازل نشده است . (ترجمه) " (كتاب تقدس – شرح 56)

2 – " حضرت عبدالبهاء در لوحی در توضيح اين آيه چنين می فرمايند : تکدّی حرام است و بر گدايان که تکدّی را صفت خويش نموده‌اند انفاق نيز حرام است . مقصود اين است که ريشه گدائی کنده شود و امّا اگر نفسی عاجز باشد يا به فقر شديد افتد و چاره نتواند اغنياء يا وکلاء بايد چيزی مبلغی در هر ماهی از برای او معيّن کنند تا با او گذران کند ... مقصود از وکلاء ، وکلاء بيت است که اعضای بيت عدل باشد . افراد يا محافل روحانيّه نبايد چنين پندارند که حرمت اعطاء به گدايان مانع از اين است که فقرا و مساکين را اعانت نمايند و يا وسايل تحصيل حرفه‌ای را برايشان فراهم آورند که از آن راه بتوانند امرار معاش نمايند ( به يادداشت شماره ٥٦ مراجعه شود ) " (كتاب اقدس – شرح 162)