احكام و تعاليم فردى - اجتناب از غيظ

اجتناب از غیظ

حضرت بهاءالله:

1 – " ومن اغتاظ عليكم قابلوه بالرّفق والّذي زجركم لا تزجروه دعوه بنفسه وتوكّلوا على الله المنتقم العادل القدير "

(كتاب اقدس – بند 153)

2 – " لا يعترض أحد على أحد " (كتاب اقدس – بند 73)

3 - " لَا تَعْتَرِضُوْا عَلَی الْعِبَادِ إِنْ وَجَدْتُمْ مِنْ أَحَدٍ رَائِحَةَ ‌الْبَغْضَاءِ ذَرُوْهُ فِي خَوْضِهِ مُتَشَبِسِيْنَ بِأَذْيَالِ رِدَاءِ عِنَايَةِ رَبِّکُمْ فَالِقُ الْأَصْبَاحِ ". (ص ٢٢٦ ج ٣ امر و خلق)

4 - " کلّ عباد را بنصائح مشفقانه نصيحت نموديم که احدی متعرّض احدی نشود و نفسی با نفسی مجادله ننمايد "

(ص ٣٢٨ گنجينه حدود و احکام)

5 - " قسم بآفتاب فجر توحيد که اگر احبّای الهی کشته شوند نزد اين عبد محبوب تر از آنست که به نفسی تعرّض نمايند". (ص ١٩٣ ج ٣ امر و خلق)

6 - " باری ای سلمان بر احبّای حقّ القا کن که در کلمات احدی بديده اعتراض ملاحظه منمائيد بلکه بديده شفقت و مرحمت مشاهده کنيد مگر آن نفوسی که اليوم در ردّ اللّه الواح ناريّه نوشته " (ص ١٥٣ مجموعه الواح مبارکه حضرت بهاءاللّه)

7 - " ابداً نفْسی تعرّض به نفْسی ننمايد و بر محاربه قيام نکند شأن اهل حقّ خضوع و خشوع و اخلاق حميده بوده و خواهد بود" (ص ٣٠١ مجموعه اقتدارات)

حضرت عبدالبهاء:

1 – " کسی را با کسی تعرّض نباشد و کسی بر کسی نکته نگيرد" (ص ٢٥١ ج ٣ امر و خلق)

و در اوّل مبحث "مساله تناسخ " در مفاوضات مبارکه ميفرمايند :

2 - " آنچه گفته ميشود ما را مقصد بيان حقيقت است . توهين عقايد ملل ديگر نيست . مجرّد بيان واقعست و بس والّا به وجدان نفْسی تعرّض ننمائيم واعتراض روا نداريم ".

3 - " خاطری نيازاريد و کلمه سوء بر زبان نرانيد اگر از کسی فضائل عالَم انسانی و سلوک در رضای الهی مشاهده کنيد تمجيد کنيد والا صمت و سکوت اختيار نمائيد " (ص ١٨٥ ج ٣ امر وخلق)

4 - " بنهايت الفت و محبّت با يکديگر گفتگو کنند . اگر اندک معارضه ای بميان آيد سکوت کنند . ديگر ابداً طرفين تکلّم ننمايند و حقيقت حال را از مبيّن سؤال کنند . اينست حُکم فاصل ". (ص ٤- ٣٣ ج ٢ مکاتيب حضرت عبدالبهاء)