
طهران
جناب آقا سیّد نصراللّه باقراف علیه بهآء اللّه الأبهی
ای ثابت نابت نامهئی که بسلیل جلیل مرقوم فرموده بودی ملاحظه گردید مضمون موجب روح و ریحان بود و دلیل ثبوت یاران بر پیمان عبدالبهآء دو سال و نیمست که سرگشتۀ کوه و صحرا و گمگشتۀ دشت و دریاست هر روز در شهری و هر شام در کشوری تا آنکه حال به پاریس رسید و با یاران و جناب امین و نجل سعید انیس و جلیس شد ولی آنان عازم ایران گشتند زیرا حکمت چنین اقتضا مینمود لهذا جواب من مینگارم و نامۀ شما بآقا سیّد عبداللّه را در جوف میگذارم باری در این سفر همیشه در نظر بودی و خدمات آن حضرت در آستان حضرت احدیّت مقبول افتاد از الطاف حضرت بیچون امیدواریم که در جمیع شئون موفّق و مؤیّد باشی جناب میرزا تقیخان را تحیّت مشتاقانه برسانید و همچنین جناب آقا سیّد شهاب و جناب آقا میرزا احمد خان و جناب آقا میرزا زمان و جناب میرزا علی اکبرین و جناب آقا مهدی جمیع را در نهایت حبّ و انجذاب تحیّت میرسانم جناب امین ایّامی که مؤانس و مجالس بودند شب و روز بذکر و ستایش شما اوقات میگذراندند و همچنین بذکر خیر یاران و اماء رحمن امةاللّه المقرّبه والدۀ محترمۀ آقا سیّد عبداللّه و اخوان ایشان و ورقات منجذبات اخوات ایشان را بافصح عبارات تحیّات برسانید شخص محترم رفیق شما به پاریس سالماً رسیدند و تا بحال دو مرتبه ملاقات شد
عبدالبهاء عباس