يخرج الحي من الميت

یخرج الحی من المیت – اثر حضرت عبدالبهاء –مائده آسمانى، جلد۹، ص ۱۱

یُخْرِجُ الحَيَّ مِنَ المَیِّتِ قوله الأحلی:

" ..... صبح صادق از جیب لیلهء ظلماء طلوع نماید و نور جهان افروز روز از خیمه تار و تاریک شب بدر آید گل رعنا از شاخ خار بروید و انواع ریاحین از خاک غمناک انبات شود ثمره شهیّه از چوب خشک نابت شود وَ یُخْرِجُ الحَيَّ مِنَ المَیِّتِ وَ یُخْرِجُ المَیِّتَ مِنَ الحَيِّ تحقق یابد. حضرت امیر به محمّد بن ابی بکر میفرمودند که تو از نسل منی معلوم شد که ابوت و بنوّت جسمانی را حکمی نه کنعان پسر نوح و ابراهیم پسر آذر آن پدر پیغمبر بود و پسر عاق و ابتر و ابن پدر بت پرست بود و پسر خلیل جلیل اکبر از این درج بی‌صفا لؤلؤ لإلاء ظاهر شد و از آن صدف نفیس پربها خزف خسیس پرغش و جفا ". (عبدالبهاء عبّاس)