۸۴

لوح تنزیه و تقدیس (لوح دخان)

هو الله

ای یاران پاک یزدان، تنزیه و تقدیس در جمیع شؤون از خصائص پاکانست و از لوازم آزادگان. اوّل کمال تنزیه و تقدیس است و پاکی از نقائص. چون انسان در جمیع مراتب پاک و طاهر گردد مظهر تجلّی نور باهر شود. در سیر و سلوک اوّل پاکی و بعد تازگی و آزادگی. جوی را باید پاک نمود بعد آب عذب فرات جاری نمود. و دیده پاک ادراک مشاهده و لقا نماید و مشام پاک استشمام رائحه گلشن عنایت فرماید و قلب پاک آینه جمال حقیقت گردد. اینست که در کتب سماويّه وصایا و نصائح الهيّه تشبیه بآب گشته چنانچه در قرآن میفرماید ”و أنزلنا من السماء ماء طهورا“ و در انجیل میفرماید تا نفسی تعمید بآب و روح نیابد در ملکوت الهی داخل نشود. پس واضح شد که تعالیم الهيّه فیض آسمانیست و باران رحمت الهی و سبب طهارت قلوب انسانی. مقصود این است که در جمیع مراتب تنزیه و تقدیس و پاکی و لطافت سبب علويّت عالم انسانی و ترقّی حقائق امکانیست حتّی در عالم جسمانی نیز لطافت سبب حصول روحانيّت است چنانکه صریح کتب الهی است و نظافت ظاهره هر چند امریست جسمانی و لکن تأثیر شدید درروحانيّات دارد.

مانند الحان بدیع و آهنگ خوش هر چند اصوات عبارت از تموّجات هوائيّه است که در عصب صماخ گوش تأثیر نماید و تموّجات هوا عرضی از اعراض است که قائم بهواست. با وجود این ملاحظه مینمائید که چگونه تأثیر در ارواح دارد. آهنگ بدیع روح را طیران دهد و قلب را باهتزاز آرد. مراد این است که پاکی و طهارت جسمانی نیز تأثیر در ارواح انسانی کند.

ملاحظه نمائید که پاکی چه قدر مقبول در گاه کبریا و منصوص کتب مقدّسه انبياست. زيرا کتب مقدّسه منع از تناول هر شیء کثیف و استعمال هر چیز ناپاک مینماید. ولی بعضی منهيّ قطعی بود و ممنوع بکلّی و مرتکب آن مبغوض حضرت کبریا و مردود نزد اولیا مانند اشیاء محرّمه تحریم قطعی که ارتکاب آن از کبایر معاصی شمرده میشود و از شدّت کثافت ذکرش مستهجن است امّا منهيّات دیگر که ضرر فوری ندارد ولی تأثیرات مضرّه بتدریج حاصل گردد آن منهيّات نيز عند اللّه مکروه و مذموم و مدحور. ولی حرمت قطعی منصوص نه بلکه تنزیه و تقدیس و طهارت و پاکی و حفظ صحت و آزادگی مقتضی آن.

از آنجمله شرب دخان است که کثیف است و بد بو و کریهست و مذموم و بتدریج مضرتش مسلم عموم و جمیع اطباء حاذقه حکم نموده‌اند و تجربه نیز گردیده که جزئی از اجزاء مرکّبه دخان سمّ قاتل است و شارب معرض علل و امراض متنوّع. این است که در شربش کراهت تنزیهی بتصریح وارد. حضرت اعلی روحی له الفداء در بدایت امر بصراحت منع فرمودند و جمیع احبّاء ترک شرب دخان نمودند. ولی چون زمان تقيّه بود هر نفس که از شرب دخان امتناع مینمود مورد اذيّت و جفا میشد بلکه در معرض قتل میآمد لهذا احبّاء بجهة تقيّه بشرب دخان پرداختند بعد کتاب اقدس نازل شد چون تحریم دخان صریح کتاب اقدس نبود احبّاء ترک ننمودند. امّا جمال مبارک همیشه از شرب دخان اظهار کراهت میفرمودند. حتّی در بدایت بملاحظه ئی قدری استعمال میفرمودند بعد بکلّی ترک فرمودند. و نفوس مقدسی که در جمیع امور متابعت جمال مبارک مینمودند آنان نیز بکلی ترک شرب دخان کردند.

مقصود این است که شرب دخان عند الحقّ مذموم و مکروه و در نهایت کثافت و در غایت مضرّت و لو تدریجا. و از این گذشته باعث خسارت اموال و تضییع اوقات و ابتلای بعادة مضرّه است لهذا در نزد ثابتان بر میثاق عقلا و نقلا مذموم و ترک سبب راحت و آسایش عموم. و اسباب طهارت و نظافت دست و دهان و مو از تعفّن کثيف بدبو است. البتّه احبّای الهی بوصول این مقاله بهر وسیله باشد ولو بتدریج ترک این عادت مضرّه خواهند فرمود چنین امیدوارم.

اما مسئله افیون کثیف ملعون نعوذ بالله من عذاب الله بصریح کتاب اقدس محرّم و مذموم و شربش عقلا ضربی از جنون و بتجربه مرتکب آن بکلّی از عالم انسانی محروم. پناه بخدا میبرم از ارتکاب چنین امر فظیعی که هادم بنیان انسانیست و سبب خسران ابدی. جان انسانرا بگیرد وجدان بمیرد، شعور زائل شود، ادراک بکاهد، زنده را مرده نماید، حرارت طبیعت را افسرده کند، دیگر نتوان مضرّتی اعظم از اینتصوّر نمود خوشا بحال نفوسیکه نام تریاک بر زبان نرانند تا چه رسد باستعمال آن. ای یاران الهی جبر و عنف و زجر و قهر در این دوره الهی مذموم ولی در منع از شرب افیون باید بهر تدبیری تشبّث نمود بلکه از این آفت عظمی نوع انسان خلاصی و نجات یابد و الّا واويلا علی کلّ من یفرط فی جنب الله.

ای پروردگار، اهل بها را در هر موردی تنزیه و تقدیس بخش و از هر آلودگی پاکی و آزادگی عطا کن. از ارتکاب هر مکروه نجات ده و از قیود هر عادت رهائی بخش تا پاک و آزاد باشند و طيّب و طاهر گردند سزاوار بندگی آستان مقدّس شوند و لایق انتساب بحضرت احديّت از مسکرات و دخان رهائی بخش و از افیون مورث جنون نجات و رهائی ده و بنفحات قدس مأنوس کن تا نشأه از باده محبّت الله یابند و فرح و سرور از انجذابات بملکوت ابهی جویند. چنانچه فرمودی:

”آنچه در خمخانه داری نشکند صفرای عشق زان شراب معنوی ساقی همی بحری بیار“.

ای یاران الهی ترک دخان و خمر و افیون بتجربه رسیده که چگونه سبب صحّت و قوّت و وسعت ادراک و شدّت ذکاء و قوّت اجسام است. طائفه‌ ئی الیوم موجود که آنان از دخان و مسکرات و افیون محترز و مجتنبند آن طائفه بر طوائف سائره در قوّت و شجاعت و صحّت و ملاحت و صباحت منتهای تفوّق دارند یکی از آنان ده نفر از طوائف سائره را مقاومت نماید. و این تجربه در عموم است یعنی عموم افراد آن طائفه بر عموم افراد سائر طوائف از هر جهت متفوّقند. پس همّتی نمائید تا تنزیه و تقدیس کبری که نهایت آرزوی عبدالبها ست در میان اهل بهاء جلوه نماید. و حزب الله در جمیع شؤون و کمالات فائق بر سائر نوع انسان گردند و در ظاهر و باطن ممتاز از دیگران و در طهارت و نظافت و لطافت و حفظ صحّت سر خیل عاقلان. و در آزادگی و فرزانگی و حکم بر نفس و هوی سرور پاکان و آزادگان و عاقلان و علیکم البهاء الأبهی (ع ع)