۱۰۹

هو الله

ای نيّر افق ذکر و ثناء و ای سیناء منوّر بشعله هدی، این چه نغمه جانسوز بود که در قلوب آتش افروخت و این چه ناله نیران افروز بود که دلهای یاران بسوخت از استماعش اهل ملأ اعلی بنوحه و ندبه برخاستند و از تأثیراتش اهل سرادق قدس بناله و مویه و گریه دمساز گشتند و با چشمی اشکبار و آهی آتشبار فریاد و فغان آغاز نمودند چه که آن دو مظلوم در دست ستمکار جهول و ظلوم افتادند و چنان اذيّت و جفائی نمود که از بدو امر تا بحال هیچ ظالم درنده ئی و مار گزنده‌ ئی و گرگ تیز چنگی و خونخوار بی‌نام و ننگی چنین درندگی و خونخوارگی ننموده. یزید پلید و ولید عنید هر دو چون درندگان خونخواران و چون کلاب حقود سيّد وجود و مظهر الطاف ربّ ودود را دریدند و آن حنجر مبارکرا بخنجر ظلم و اعتساف بریدند. ولی چنین ستمی روا نداشتند که طفل دوازده ساله را با آن صباحت و ملاحت و بلاغت و فصاحت و روی روشن و نطقی چون عندلیب گلشن چنان مفقود و نابود نمایند که اثری باقی نماند. باری مظلوميّت آن پدر بزرگوار و معذوريّت این پسر معصوم جان نثار بدرجه ئی واقع که در صحائف قرون و اعصار مثل و شبهش مذکور نه و این قربان در ملکوت ابهی بغایت مقبول و محبوب و پربها قسم بجمال مقصود و حضرت ملیک محمود که جواهر وجود در غیب امکان بحیرت نگرانند و بمنتهای غبطه آرزوی این احسان مینمایند. پس ای دو بلبل گویای گلشن توحید و ای دو مرغ خوش سخن گلبن تجرید ممنون و خشنود شوید که در ماتم این دو کوکب نورانی افق تفرید چنین مرثیه ئی انشاء و انشاد نمودید فی الحقیقه از ابدع مراثیست و افصح اشعار. بلیغ و بدیع و سهل و ممتنع و در محلّ و موقع واقع. طوبی لکم و خراج ربکم خیر لکم من کلّ أجر. و جائزه این منظومه در ملکوت ابهی معلوم گردد (ع ع)