۱۱

بنام يزدان مهربان

پاك يزدانا خاك ايرانرا از آغاز مشكبيز فرمودی و شور انگيز و دانش خيز و گوهر ريز از خاورش همواره خورشيدت نورافشان و در باخترش ماه تابان نمايان كشورش مهر پرور و دشت بهشت آسايش پر گل و گياه جان پرور و كهسارش پر از ميوه تازه و تر و چمن زارش رشك باغ بهشت هوشش پيغام سروش و جوشش چون دريای ژرف پر خروش روزگاری بود كه آتش دانشش خاموش شد و اختر بزرگواريش پنهان در زير روپوش باد بهارش خزان شد و گلزار دلربايش خارزار چشمه شيرينش شور گشت و بزرگان نازنينش آواره و در بدر هر كشور دور پرتوش تاريك شد و رودش آب باريك تا آنكه دريای بخششش بجوش آمد و آفتاب دهش در دميد بهار تازه رسيد و باد جان پرور وزيد و ابر بهمن باريد و پرتو مهر مهر پرور تابيد كشور بجنبيد وخاكدان گلستان شد و خاك سياه رشك بوستان گشت جهان جهانی تازه شد آوازه بلند گشت دشت و كهسار سبز و خرم شد و مرغان چمن بترانه و آهنگ همدم شدند هنگام شادمانيست پيغام آشنائيست بنگاه جاودانيست بيدار شو بيدار شو.

ای پروردگار بزرگوار حال انجمنی فراهم آمده و گروهی همداستان گشته كه بجان بكوشند تا از باران بخششت بهره بياران دهند و كودكان خورد را بنيروی پرورشت در آغوش هوش پرورده رشك دانشمندان نمايند آئين آسمانی بياموزند و بخشش يزدانی آشكار كنند پس ای پروردگار مهربان تو پشت و پناه باش و نيروی بازو بخش تا بآرزوی خويش رسند و از كم و بيش در گذرند و آن مرز و بوم را چون نمونه جهان بالا نمايند ع ع