۵۱

هو اللّه

ای پروردگار اين دوستانت را در بوستان عنايت و گلستان موهبت در كنار جويبار احديّت سرو های پر نضارت و طراوت فرما و اين اختران نورانی را در خاور رحمانی روشن و درخشان نما و اين تشنگان باديه هجران را بر بحر بی‌پايان وارد كن و اين گمگشتگان صحرای اشتياق را بوثاق نور آفاق در آر تا در ظلّ كلمه توحيد بتمجيد تو مشغول گردند و در انجمن امكان سرمست جام تو شوند و در بزم الست هر يك قدحی بدست گيرد و رقص كنان و پا كوبان در وجد و سرور آيد و در شوق و شور نغمه آغاز كند كه محيّر عقول و شعور گردد

ای يار مهربان ای پاك يزدان عنايتی نما موهبتی عطا فرما احسانی كن تأييدی ده توفيقی بخش تا بآنچه رضای مبارك است موفّق گرديم و مؤيّد شويم توئی مقتدر و توانا و مؤيّد و دانا.

ای متشبّث بذيل عنايت شكر كن حضرت قيّوم را كه در فجر هدی بنور موهبت كبری فائز گشتی و استفاضه از كوكب درّی نقطه اولی نمودی و استضائه از انوار مقدّسه شمس حقيقت اسم اعظم كردی حال از الطاف و عنايت حضرت احديّت ميطلبيم كه بقوّتی موفّق گردی كه هزار متزلزل ميثاق را بنفحات ثبوت راسخ گردانی و چنان در بزم عهد جلوه كنی كه چون شمع پرتو افشانی جميع دوستان را فرداً فرداً تكبير ابدع ابهی ابلاغ نمائيد شب و روز بيادشان مشغوليم والبهاء عليك ع ع