هُواللّه

ای يار قديم و همدم و نديم عبدالبهآء. نامه رسيد در اين روزها مصمّم حرکت امريکا هستم زيرا از مجامع يار و اغيار و انجمنهای علمی و سياسی و عمومی امريکا دعوت نامه ها متتابعاً ميرسد. هر چند بجسم ناتوان و قوا تحمّل سفر دريا ابداً ندارد. و احتمال خطر دارد علی الخصوص محيط پاسفيک و آتلانتيک ولی اميد بتأييدات جمال مبارک است که پشه قاصر را نسر طائر نمايد و مور ضعيف را ثعبان مبين کند متوکّلاً عليه و معتمداً اعلی فضله و احسانه بادبان کشتی بگشائيم و در موسم طوفان سفينه برانيم تا ببينيم چه مقدّر شده. مقصود اين است که فکر مشغول است ابداً فرصت ترتيب و تمشيت امور نيست. لهذا بايد محفل روحانی بهر قسمی باشد امور را در مجاری موافق جاری نمايد و مرا چندی مهلت شايان و رايگان دهد تا اين سفر پر خطر را بدون تشويش افکار بمنتهی رسانم و مشغول آن سامان گردم زيرا الحمدللّه ايران منبت شجره مبارکه است و مطلع نيّر اعظم واحبّا قدما هستند و در ظلّ تربيت جمال مبارک تربيت شده‌اند و ممتحنند و جانفشانند و هر يک را نهايت آرزو ميدان فدا اين نفوس تمکّن تامّ حاصل نموده‌اند و استقامت شديد دارند.

امّا جهان غرب بدايت تأسيس است بايد نهايت کوشش را نمود تا ترويج گردد و تأسيس شود و نفوس مبارک ثابت نابتی مانند احبّای ايران مبعوث شوند آن وقت کار آسان گردد عبدالبهآء جميع اوقاتش را بياد ياران شرق گذراند زيرا السّابقون السّابقون اولئک هم المقرّبون مقرّر است.

باری از احبّای الهی علی الخصوص ايادی امراللّه رجای عبدالبهآء اين است که بملکوت جمال مبارک شب و روز عجز و زاری نمايند و عبدالبهاء را در اين سفر عون و صون و حمايت طلبند که شايد پشّه آسا حرکتی نمايد و نظير ذرّه در شعاع آفتاب نمودار گردد يعنی بعبوديت و خدمتی موفق شود تا بحال محروم بلکه در آينده بهره و نصيبی گيرد. و عليک البهاء الابهی. ع ع