هو الأبهی

ای ورقه متحرکه مهتزه از نفحات اللّه، اصابع از کثرت تحرير از کار و حرکت افتاده قلم حکم نوک خاری يافته مداد و دوات قريب تماميست با وجود اين بتحرير اين ورقه مشغولم. ای امة اللّه، شکر کن خدا را که قرين بنده مقرّب درگاه حقّ شدی و انيس مشتعل نار محبّت حضرت ربّ. خويش و پيوندت ناطق بثنای خدای بی‌مانندند و اقاربت نزديکان آستان حضرت خداوند. نعمت ظاهر و باطن در کمال است و موهبت جمال بی‌ مثال شاهد حال. پس دست تضرّع و نياز بدرگاه حضرت بی‌ انباز بلند کن و بگو ای ربّ لک الشّکر بما انعمت عليّ بهذه العطيّة الّتی کانت غبطة قلوب ورقات الفردوس فی اعلی الغرفات و البهاء عليک و علی قرينک و علی ذرّيّتک و علی ابيک و علی اخوالک العليا ع ع