هو الأبهی الأبهی

ای دو کوکب ساطع مطلع محبّت اللّه، جناب يوسفخان نهايت ستايش را از خلوص و حسن پرستش آن دو برادر نموده‌اند که دو برادر مگو دو اختر و دو پيکر سپهر انورگو و فرقدان آسمان منوّر شمر شب و روز با رخی جهان افروز و شعله‌ ئی جهانسوز در آتش محبّت اللّه در سوز و گدازند. از اين خبر سرور و حبور رخ نمود و قلم همدم انامل گشت و مدد از مداد جست تا بلکه کلمه تامّه‌ ئی در صفحات اوراق مرقوم گردد. ای دو شمع افروخته، وقت پرتو افشانيست و هنگام سوز و گداز و اشک عجز و نياز از جهان و جهانيان منقطع گرديد و از جميع آفاقيان مجتنب يعنی خلق و خوی ايشان را ترک نمائيد تا بوئی از خلق و خوی جمال ابهی نصيب بريد و جهان را معطّر کنيد و البهاء عليکما ع ع