هو اللّه

ای خاندان حضرت عمّ بزرگوار، عمّ جليل بر سرير مقعد صدق عند مليک مقتدر جالس و ببازماندگان ناظر و جان پاکش حاضر پس بکوشيد تا آنشخص جليل در ملکوت ربّ جميل نهايت فرح و سرور حاصل نمايد. آن روح مصوّر بعبد البهآء بسيار مهربان بود و در صغر سنّ در نور شب و روز به نوازش ‌می‌ پرداخت و در آغوش ‌می‌گرفت مهربانی او فراموش نگردد و عبدالبهآء از ذکر او خاموش نشود همواره بياد و ذکر او پردازد و از الطاف الهی فيض و فوز نامتناهی طلبد. امة اللّه زهرا در صغر سنّ در آن قريه نوراء بخاطر ‌می‌آيد که با پدر مرحومش آقا ميرزا خداوردی در هر صباح و مساء حاضر ‌می‌شد و چون طفل بود صحبت شيرين ‌می‌نمود و کلماتش دلنشين بود اميدم چنانست که حال در کبر سنّ خوشتر و شيرين‌ تر و بهتر و دلکش‌ تر بذکر جليل اکبر پردازد. و علی الکلّ البهآء الأبهی عبدالبهآء عبّاس