هو اللّه

ای منجذبان جمال ابهی، ما را اميد چنانست که شاهرود بهارود گردد و آن کشور بنفحات قدس معطّر شود و آن اقليم بفيض مبين جنّة النّعيم گردد. زيرا بارقه حقيقت در هر ديار منتشر گردد پر انوار شود و نسيم جانپرور جنّت ابهی در هر مرزو بوم که مرور نمايد مشکبار گردد پس بايد و شايد در هر دم مانند نهنگ دريای احديّت خروش بر آورد و بجوش انداخت و بانگ سروش رساند و گوش هوش بگشاد زمين هر چند خاک شيرين باشد دهقان امين بايد و زارع پر تمکين تا تخم افشانی کند و آبياری نمايد و فيض و برکت آسمانی رخ بگشايد.

و همچنين تا نفوس در هر ديار قيام بر تبليغ امر پروردگار ننمايند دلبر موهبت جلوه ننمايد انوار احديّت نتابد و صبح هدی اشراق نکند و جهان جهان ديگر نشود ايّام بکسالت بگذرد و اوقات بی‌ثمر ماند و عاقبت زيان و خسران رخ بنمايد حسرت احاطه کند و آرزوی جان مبدّل بزيان و خسران گردد. تا وقت است بايد کوشيد و جوشيد و خروشيد تا صبح اميد بتابد و نور توحيد بدرخشد و آفاق منوّر گردد جانها پر بشارت شود دلها پر مسرّت گردد ديده‌ها روشن شود و حقائق انسانيّه گلشن گردد اين است موهبت عظمی اين است هدايت کبری اين است فضل بی‌منتها و عليکم التّحيّة و الثّنآء ع ع