هو اللّه

ای ياران عزيز عبدالبهآء و اماء رحمن، وقت غروبست و آفتاب جهان خاکدان رو به افول ولی نيّر حقيقت از افق ابدی در اشراق و ظهور چه که فی الحقيقه ذات مقدّس را نه طلوعی و نه افولی نه شروقی و نه بطونی لم يزل افق حقيقت منوّر است و عالم وجود از نفحه مشکبار معطّر. ولی بظاهر شمس جمال بسحاب جلال مجلّل گردد و ناله و فغان عاشقان باوج اعلی رسد. مقصود اينست که يقين نمائيد و امين باشيد که آنخاندان مشمول عواطف الطاف در ايّام ظهور شده و الی الآن آن دودمان منظور نظر عنايت بوده و الی الأبد هستند. در حقّشان خطاب شفاهی از فم رحمانی صادر و کتاب ربّانی از قلم اعلی وارد. اين صوت و صيت جهانگير است و اين مقرّبی درگاه کبريا شايع و شهير. پس هر دم هزار شکرانه نمائيد و بدرگاه خداوند يگانه حمد و ثنا کنيد که مورد چنين الطاف جديد شديد و مظهر چنين اسرار بديع و مطلع چنين آثار منيع گشتيد. انّ ربّکم اختصّکم بهذا الفضل العظيم و اتاکم موهبة من نبأه العظيم و اجتباکم لعطائه الجزيل و اختارکم لألطافه بين العالمين

الهی الهی هذه عصبة ثابتة علی عهدک و ثلّة نابتة فی رياض ميثاقک و زمرة ناطقة بثنائک و سلالة خاضعة لعلوّ کبريائک منجذبة بنفحاتک مقتبسة من انوارک مرتّلة لآياتک رافعة لراياتک ربّ احفظها من السّهام و احرسها من السّنان و اکلئها من عدوان اهل الطّغيان وَ قِها من شرّ الهزلة الخذلة و سلطة الهمزة اللّمزه و ايّدها بجنود ملکوتک و انصرها بجيوش عظمتک و جبروتک ربّ انلها الکأس الطّهور و قدّر لها الحظّ الموفور و وفّقها علی العمل المشکور و صنها ان يبغتها اهل الغرور حتّی يغتبطها الکلّ فی العمل المبرور و احفظها من کلّ حقود و حسود انّک انت المقتدر الغفور و انّک انت العزيز ‌الرّؤوف لا اله الّا انت الملک الفرد المهيمن السبّوح القدّوس ع ع