هُوالأبهی

ای دو شعاع کوکب محبّت اللّه، در سبيل الهی جان و جنان و وجود را انفاق کنيد و رو بقربانگاه عشق نمائيد تا روح مجّرد شويد و جان منوّر گرديد و از مطلع امکان چون دو کوکب لامع لائح و ساطع گرديد و از مشرق اکوان چون دو نجم بازغ طالع شويد. اين عالم فانی و جهان ترابی بسی تنگ و تاريک است آهنگ جهان الهی کنيد و در فردوس رحمانی لانه و آشيانه سازيد. پری بگشائيد و پروازی کنيد تا بعالمی برسيد که مقدّس از ذکر و بيانست و منزّه از عرفان اهل امکان. نفحه آن گلشن تقديس در مشام است و بشارتش در سمع دل و جان دائماً بذکر شما مشغوليم و البهآء عليکما ع ع