هُوالأبهی

ای بنده موقن باللّه، حمد خدا را که از معين هدايت تسنيم عنايت نوشيدی و از مشرق الطاف انوار شمس حقيقت مشاهده نمودی و از قافله گمشده رستی و براه رشاد پيوستی. دستی از آستين در آوردی و لئالی استغنا بر جهان و جهانيان افشاندی تا بحال چنين واقع نشده که نفسی در مقام امتحان از بنده‌ ئی از بندگان چيزی طلبد و يا سؤالی نمايد جواب بشنود در آيات قرآن ملاحظه نمائيد امّا اين عبد نظر بزحمات ضجيع آنجناب و همّت بلندش در خدمات مسجونين و اسرا و تحمّلش انواع بلايا و شماتت اعدا. با وجود سؤال از روی امتحان جواب مرقوم نمود از همين بايد بدانی که زحمات او هدر نرفته است بلکه در ساحت قدس ملکوت و نزد اين عبد و عباد رحمن مذکور و مشهور است و البهاء عليک ع ع

با ورقه موقنه ضلع اذن زيارت روضه مقدّسه را داريد