هُوالأبهی

ای مدهوش صهبای الهی و پر جوش در آتش محبّت ربّانی در شب و روز آنی نميگذرد مگر آنکه در خاطر مشتاقان گذری و بياد ياران آئی با وجود اين چگونه گمان کنی که محرومی و مهجور و منسی و متروک و حال آنکه مخصوص آنجناب ورقه‌ ئی ارسال شد همچو مدان که آنی فراموش شوی و يا دقيقه‌ ئی از فکر بروی هميشه مذکور بوده و هستی و در مجامع قلوب حاضر و موجود بوده و خواهی بود. اين روابط معنويّه حبل متين الهيست وهن و فتور و سستی و قصوری در آن ممکن نه بيقين مبين بدان که احبّای با وفای حقّ در اين محضر ذکرشان چون شمع ساطعست و يادشان چون شمس لامع از فضل اعظم جمال قدم اميدواريم که روابط قلبيّه ايشان يوماً فيوماً شديدتر گردد و انجذابات روحيّه‌ شان عظيمتر شود

از مواهب اين قرن مبارک مطلع عنايات حضرت احديّت گردند و از الطاف عظيمه ايّام مشرق کواکب افق رحمانيّت شوند کور عظيم است و صاحب کور جمال مبين سمايش شريعت تقديس است و فائض بر مزرعه هر عزيز و خسيس و شمسش حقيقت ذات الوهيّت است که جميع مظاهرش در سائر اکوار بمقام عبوديّت بودند ارضش ارض حقائق کليّه مستفيضه از اشعّه ساطعه از نيّر اعظم است و بحرش محيط اکبر است حدائقش جنان فردوس است و شقائقش معطّر بنفحات قدس. چشمه‌ اش عين تسنيم است و کوثرش مآء معين فيه شفاء للشّاربين اثمارش ما لا رئت عين و لا سمعت اذن و لا خطر علی قلب بشر و نغماتش الحان طيور بقاست و اصواتش ترنّمات حمامه وفا نغمه‌‌اش حقائق و معانيست و رنّه‌ اش بدايع آيات رحمانی بحرش عذب فرات است نهرش زلال آب حيات قطره‌ اش چون دريا در جوش و خروشست و ذرّه‌‌‌ ا‌ش چون آفتاب مشهور و معروف. مقصد از اين اذکار آنکه ما منتظريم که انشاءاللّه مؤيّد بخدمت امر الله گردی و موفّق بر اعلاء کلمة اللّه در اينصورت چگونه فراموش شوی استغفراللّه عن ذلک مطمئن بعنايت باش و البهاء عليک ع ع