هُواللّه

ای ورقه موقنه، شکر کن حضرت احديّت را که بهيچ حجاب ظلمانی محتجب نشدی و بهيچ مانع و حائلی ممنوع نگشتی. ديده حربا از مشاهده آفتاب محجوب نگردد و قلب زليخا از جمال يوسفی محروم نشود. خفّاش هر چند در ظلّ آفتاب افتد کور‌تر گردد جُعَل هر چند نزديک بگلستان گردد از نفحات گل معذّبتر شود. تو حمد کن حيّ قيّوم را که مشام روحانيت از رائحه رياض احديّت معطّر است و ديده دلت بمشاهده جمال نورانی منوّر و البهآء عليک ع ع