ای ضیف المقربین جناب میرزا جعفر نامهئی نگاشته و نام آن یار مهربان را ذکر نموده و مرا بفکر تو انداخته لهذا بتحریر این سطور پرداختم تا انجذابات صدور و رمز مستور مشهود گردد این قلب نچنان بمحبت یاران افروخته است که شرح بتوان مانند تازه نهال از نسیم یاد یاران در اهتزاز است و بذکر دوستان همدم و دمساز از فضل جمال ابهی میطلبم که جمیع یاران دیرین را در ملکوتش قرین و همنشین فرماید تا وصلتی میسر گردد که فرقتی در پی نداشته باشد و الفتی رخ دهد که وحشتی ببار نیارد زیرا قربیت ناسوت را بسا بعدیت ملکوت از پی و وصلت جسمانی را فرقت روحانی از عقب اما این وصال روحانی صفتش ابدیت است و سمتش سرمدیت و علیک التحیة و الثناء (ع ع)