هو الله- ای حبيب دل و جان شکر کن خدا...

لوح رقم (79) – من آثار حضرت عبدالبهاء – مکاتیب عبد البهاء، جلد 5، صفحه 76

هو الله

ای حبیب دل و جان شکر کن خدا را که مورد امتحان شدی و در افتتان شدید افتادی الحمد لله ملال نیافتی کلال نیاوردی و از زوجه حلال گذشتی سلسبیل شماتت اعدا در سبیل کبریا چون سبیل شود عاشقان تشنه گردند و مشتاقان از حرارت عطش بگدازند بکوشند و بجوشند و بخروشند تا بنوشند حال الحمد لله تو جامی از این عذب فرات نوشیدی و از این شهد بقا چشیدی و در طوفان شماتت و ملامت اعدا ثابت قدم ماندی غصه مخور رفیق منی مرا هم از این جام نصیبی و از این شهد بهره‌ئی بود الی الآن هر وقت بخاطر آید سبب شادمانیست و علت سرور و کامرانی زیرا در سبیل الهی یکی از بنات اعمام از صغر سن باراده مبارک نامزد این عبد شد چون به بغداد آمدیم عم بزرگوار بساحت اقدس شتافت و گریه کنان رجای تحکیم و توثیق این ارتباط نمود و لی این عبد قبول نمی‌نمود عاقبت بامر قطعی جمال مبارک قبول نمودم معذلک همواره آرزوی تجرد داشتم تا به ادرنه آمدیم در ادرنه بودیم که عمه خانم بزرگ چون ارتباط به یحیی داشت محض سرور خاطر آن کوشید تا آن بیچاره را به پسر صدر اعظم میرزا علیخان داد از قرار مذکور گریه کنان هراسان و لرزان رفت و ایام معدود نگذشت که به مرض سل مبتلا گردید مسلولا وفات نمود رحمة الله علیها اگر چه اطناب و اسهاب گردید ولی مقصود اینست که شما بدانید رفیق هم دارید تنها نیستید امیدواریم که انشآء الله در ملکوت ابهی بلقای حوریات معانی مسرور و مشعوف شوی تلافی مافات خواهد شد غصه مخور زیرا عدد حوریات معانی غیر متناهیست در حدیث سبعین الف حوریه ذکر شده و علیک البهاء الأبهی انشآء الله یبدل درهمک بدینار (ع ع)