ای خاندان حضرت عم بزرگوار عم جلیل بر سریر مقعد صدق عند ملیک مقتدر جالس و ببازماندگان ناظر و جان پاکش حاضر پس بکوشید تا آنشخص جلیل در ملکوت رب جمیل نهایت فرح و سرور حاصل نماید آن روح مصور بعبد البهآء بسیار مهربان بود و در صغر سن در نور شب و روز به نوازش میپرداخت و در آغوش میگرفت مهربانی او فراموش نگردد و عبدالبهآء از ذکر او خاموش نشود همواره بیاد و ذکر او پردازد و از الطاف الهی فیض و فوز نامتناهی طلبد امة الله زهرا در صغر سن در آن قریه نوراء بخاطر میآید که با پدر مرحومش آقا میرزا خداوردی در هر صباح و مساء حاضر میشد و چون طفل بود صحبت شیرین مینمود و کلماتش دلنشین بود امیدم چنانست که حال در کبر سن خوشتر و شیرینتر و بهتر و دلکشتر بذکر جلیل اکبر پردازد و علی الکل البهآء الأبهی (عبدالبهآء عباس)